Jaaroverzicht 2006

December 2006. Marten, Laura en Kobus verblijven in het Ronald McDonaldhuis te Amsterdam zolang Sarah nog in het ziekenhuis moet bijven. (http://sarahvijn.nl) Met de baby gaat het langzaam vooruit. Ze krijgt nu inderdaad (gekolfde) melk, maar krijgt nog niet voldoende binnen. Daarom wordt ze nog steeds via een sonde 'bijgevoed' Als dat niet meer nodig is (naar verwachting nog een week of twee) mag iedereen naar huis. Wel moet ze dan over een maand of 3 nog een keer aan het hart geopereerd worden, anders stelt het lichaam zich definitief in op een verminderde hartfunctie, en blijft het onder de maat presteren. 

Hoewel je niet je leven lang in een RMD-huis zou willen wonen is het een geweldige instelling, met een heel vriendelijke en praktische kijk op de gang van zaken. 

Donateur worden ? Doen !

 23 december. Om de 'eenzaamheid van Daisy op te lossen' zoals dat vaak heet in contactadvertenties, hebben we een nieuwe poes. Althans op zicht, tot dat het zeker is dat ze het samen goed kunnen vinden. 

De nieuwe, Poozje, is een wat bangig tiepje. De eerste dagen hielden ze nog wat afstand maar afgezien van enkele conflicten ging het wel goed. Na een paar dagen durfden ze zelf samen op dezelfde schoot te liggen. 
 
 
De reis naar Nederland verliep tamelijk soepel. Onderweg (bij Cessenon hadden we nog een laatste blik op de net bevroren wijngaarden
16 december Met baby Sarah gaat het naar verhouding goed. mogelijkerwijs kan ze binnenkort gewoon aan de borst i.p.v. via een sonde gevoed worden en dat is goed nieuws. Aniela is de 14e moeder geworden van een tweede zoon, een dikke 8-ponder Kornel, net als de vorige keer een keizersnede; ze had veel pijn, zei ze door de telefoon en dat was te horen ook. Jeremy, 17 maanden! schijnt al goed te praten. Geen wonder met zo'n slimme familie. Deze zomer gaan we erheen; dat is tenminste het plan.
Hier heeft het gisteren eindelijk flink geregend, het hele dag ligt te dampen!

De 22ste zijn we weer in Nederland.

13 december Het is prachtig weer, volop zon, geen wind van enige betekenis. Ik ontmoette op mijn artrosewandelingetje een Europese kanarie, die het voorjaar in zijn hoofd had: luidkeels verkondigde hij met vele trillers dat HIJ daar woonde en andere kerels uit de buurt moesten blijven. En midden op het wandelpad een bloeiende salvia, die dacht dat het mei was. De nachten zijn inmiddels wel vrij koud: we hebben al twee keer nachtvorst gehad.
Overigens is het al over vijven op het ogenblik en nog steeds licht! Maar in hoogzomer zijn de avonden dan ook niet zo fantastisch lang als in Nederland.
9 december Met de baby van Laura en Marten gaat het niet zo goed. Ze heeft een afwijking aan de 12-vingerige darm en aan het hart. Inmiddels is ze in het VU ziekenhuis aan de darm geopereerd en dat is wel goed verlopen. Over een maand of 3-4 moet ze dan ook nog aan het hart geopereerd worden. Bovendien is gebleken dat ze het syndroom van Down heeft. Voorlopig moet ze nog in het ziekenhuis blijven.
Momenteel verblijven Laura & Marten met zoon Kobus in het Ronald McDonald huis bij het VU ziekenhuis, zodat ze in de buurt zijn. Een prima instelling, waarvan iedereen donateur zou moeten zijn. Marten houdt ons op de hoogte via http://sarahvijn.nl
  klik de foto voor een vergroting van van onze wensen voor 2007
5 december Sinterklaascadeautje: we hebben een huisnummer gekregen. Jammer, ik vond het altijd wel romantisch zonder. Het is geworden wat Ko en ik - onafhankelijk van elkaar - invulden als er per se een huisnummer moest worden opgeschreven: nummer 1!

4 december Vannacht kregen Marten & Laura hun tweede kind, en wel een dochter van ruim 5 pond met de naam

             Sarah Ursa

Ze kwam een dag of 10 te vroeg en alles ging niet helemaal zo als we verwacht hadden. Er zijn problemen met voeding en het hartje, daarvoor wordt ze nu in het ziekenhuis bekeken. Nu maar hopen dat ze haar 2e naam eer aandoet en opgroeit tot een gezellig beertje.....

3 december Dit was een eigenaardige dag. Vorige week maakte ik - dat moet regelmatig met artrosebotten - een wandelingetje en hoorde een wielewaal: gefopt door een spreeuw!! Vandaag maakte ik opnieuw een ommetje en hoorde ik een tjiftjaf, maar die was ECHT! Overmorgen Sinterklaas en hier de tjiftjaf, belachelijk. Onderweg zag ik ook nog een levensgrote fazantenhaan en een stuk of 7 patrijzen, maar die zijn w.s. uitgezet om aan de bloeddorst van de heren jagers tegemoet te komen. Plus nog een dode slang. 
De mevrouw van de rode poes heeft me de laatste dagen bestookt met lange, verwarde e-mails over tonkinezen en hoe lief ze wel zijn; in gebrekkig Engels (toch knap) zonder interpunctie. De laatste drie heb ik niet meer gelezen. 
Ze stond ons echter stralend op te wachten vanmiddag en we werden weer overladen door een stroom oninteressant commentaar. Waarom ze zo straalde werd aan het eind duidelijk: er werd niet terugbetaald, zelfs niet een gedeelte. 200 euro naar de haaien! Plus nog 2 ritten naar Montpellier en terug en tolgeld. Ai, Erna, wanneer zul je nu eens wijzer worden ...
De moraal van dit verhaal: Koop nooit een kat bij Orientexpress in Montpellier. Zó, toch een beetje wraak.
2 december Dit is de poes die we uit Montpellier hebben gehaald. Ze is erg lief, maar Daisy is zeer vijandig, dus morgen brengen we haar weer terug. Misschien niet oosters genoeg -ze is een tonkinees en ziet er absoluut niet oosters uit- wie zal het zeggen. Ik had niet verwacht dat Daisy zo onverdraagzaam zou zijn, maar per slot heb ik Dees ook gekregen, omdat ze in de cattery waar ze vandaan kwam agressief werd toen er een nieuwkomer bijkwam.
Voor wie het aanspreekt: gebed gevraagd voor 10 jaar oude Benjamin, de zoon van een goede vriend van Tinka. Hij is begin deze week geopereerd aan een verkeerd soort hersentumor en gaat -in het beste geval- een lange periode van onaangename behandelingen tegemoet. 

23 november Gisterenavond speelden we viertallen - een clubaangelegenheid ditmaal - in Narbonne en kreeg ik voor de 2e keer van mijn leven een kaart van één kleur: 7 harten van de boer en 6 ruiten van de boer, helaas dus met weinig punten. Rechts van mij werd 1 klaveren geopend, dat geeft mij de gelegenheid om Ko van mijn 2 kleurenspel op de hoogte te brengen via het conventionele 2 sans-bod, maar links bood spectaculair direct 6 schoppen. Verdorie! Niks tegen te doen. 
Ons nevenpaar had het helaas niet goed gedaan op dit spel. Aan hun tafel ging het biedverloop langzamer  tot het niveau van 6 schoppen door zuid en dat gaf west de gelegenheid met 7 ruiten uit te nemen (zij kwetsbaar, wij niet) waarop de schoppenbieder had verhoogd tot 7 schoppen: zij had alleen klaverenaas nodig bij partner, die met 1 klaveren geopend had, heel goed mogelijk dus, maar klaverenaas zat bij west en zij ging 1 down. In viertallen geeft dat een heel slechte score.  
Vorige week speelden we de eerste wedstrijd in mixte/honneurs, de 2e van de vele competities waar we aan meedoen. Het ging niet heel erg goed, 3 rondes net aan gewonnen, 3 rondes net aan verloren en daarmee net aan 8ste, genoeg voor het vervolg. Mixte = elk paar een man en een vrouw.
We hebben geduvel met de verwarming: we zien Sicard bijna dagelijks, want hij laat je niet in de kou zitten!

20 november Daisy is niet blij nu ze alleen is overgebleven. Ik ben dus een zoektocht begonnen naar een aardige, aanverwante, oudere poes en dat valt lang niet mee! Maar de jacht via het internet is leuk en er zijn allerlei spannende zijweggetjes. Op Marktplaats staan duizenden advertenties aangaande duizenden zaken. Onder verzamelen/poppen b.v. vind je dagelijks iets van 18 bladzijden nieuwe annonces. Ik heb 2 weken een advertentie gehad in de raskatten afdeling, zonder veel succes. Mensen die een geschikt lijkende balinees in de aanbieding hadden vonden ons grote terrein een bezwaar. Jammer, ze zag er lief uit, want e.e.a. gaat tegenwoordig met foto's gepaard. 
De catteries - er zijn er weet ik hoeveel - hadden alleen soms heel jonge poezen in het herplaatsings aanbod (= ze hebben 1 of 2 nestjes en klaar), nauwelijks 2 jaar: zit je over een tijdje met weer hetzelfde probleem en ik word er zelf ook niet jonger op. Je zoekt je suf, maar dat is ook wel leuk!
Uiteindelijk heb ik me aan het Franse web gewaagd. Hier is het aanbod honden enorm en de katten staan ertussenin. Bovendien rij je niet zo maar even 500 km om een poes te gaan bekijken. Maar ik geloof dat het gaat lukken! In Montpellier bood iemand 4 oosterlingen aan. 
Als je reageert op iets op Marktplaats krijg je een e-mail om dat te bevestigen. Hier was het wat ingewikkelder. Eerst al moet je reageren in het Frans. Frans spreken - met vele fouten - is tot daar aan toe, maar is het nu chatte orientale? siamoise? Dan komt het verzenden. Onderaan je mail staan 5 cijfers als geschreven door een kind, die je blijkbaar moet overtypen en dan op envoyer drukken. Vervolgens gebeurt er niks. Je krijgt niet automatisch een bevestigingsmail. Zoiets maakt mij altijd onzeker, vooral als je vervolgens niets hoort (of leest). Dus nog maar een mail en nog maar een, totdat ik een knopje ontdekte waarmee je kon vragen om een kopie. Maar al snel daarop kwam er een telefoontje van een zeer snel sprekende mevrouw, die, toen ik vroeg of ze iets langzamer wilde praten omdat ik étrangère was, overging in redelijk Engels!!! (bravo mevrouw, er zijn er niet veel hier) en zondag gaan we kijken naar een mooie dame van de ideale leeftijd, 6, crème-redpoint Je hoort ervan! 

12 november De herfst is nu wel in het land al is het nog altijd bijna 20 graden. De platanen waren ineens geel vandaag. De wijnvelden zijn minder mooi dan anders, want een nachtje wat vorst en ze waren bruin, jammer. Het weggetjes met 6 bochten de heuvel op is mooier dan ooit.
 
Gisteren onze eerst competitie van het seizoen gespeeld. Dat ging tamelijk gesmeerd (2), maar wel vermoeiend: 48 spellen!

4 november Qua electriciteit treffen we het niet. Allereerst zit er ergens een aardlekfout in huis waardoor we regelmatig zonder stroom zitten. 
We hebben een afspraak met Sicard; die heeft 2 weken geleden beloofd om de komende week de groepen indeling in 3 secties, elk met een eigen aardlekschakelaar. We kennen Sicard al jaren, dus hebben we onze memoires (Wachten op Sicard) maar weer eens nagelezen (klik hier). 

Maar in de laatste maand is ook buiten (het hele dorp dus) al vaker de stroom uitgevallen. Ook vanavond zaten we bij een kaarsje naar de TV te kijken, al kwam daar geen beeld meer uit.  Alles, ook de kachel, houdt er mee op, dus wordt het wat improviseren. Een nare gedachte is daarbij dat de aarde wèl wordt opgewarmd maar het water in de boiler niet...... Gelukkig hebben we in het gasten huis een geijser met butagas, alleen wordt de aan- en afvoer van het water ook electrisch aangedreven. 
3 november Was het dinsdag nog bijna te warm om buiten hard te werken, vanmorgen om 9 uur waren de ruiten van de auto bevroren! 's Middags nog wel heel lekker weer, maar het werd niet warmer dan een graad of 17, 18 en 's morgens en 's avonds moet de kachel aan.  
30 oktober Om 8 uur stonden Gérard en zijn maat op de stoep om nog een stuk débrousaille te doen. Die kerels kunnen werken! dat hou je niet voor mogelijk. Maar om 12 uur hielden ze het voor gezien, want het was .... te warm!! 
Er liggen dus weer bergen groen. Het rode autootje heeft al de nodige ritjes naar de stort achter de rug. Tinka en haar vriend hebben een heel stuk schoongemaakt en zijn al 5 keer heen en weer geweest, Ko vanmorgen 5 keer. We zitten inmiddels boven de 140 ritten i.v.m. débrousaille. 
Het lijkt meer op juni dan op eind oktober: bloemen, vlinders, zingende vogeltjes (roodborstjes, die komen tegen de winter en zitten dan non-stop te zingen, gezellig, maar niet functioneel, want er worden geen nesten gebouwd of zo).
29 oktober Deze zondag markeert de overgang naar de wintertijd. Het wordt een goede start want onze buren Anky & Willem hebben bedacht dat deze gelegenheid gevierd moet worden met een nederlandse lunch. 

En zo zitten we dan met een gezelschap van zo'n 24 personen te lunchen bij prachtig weer (windstil, zonnig en 25º) in de tuin

Op het menu: boerenkool, zuurkool, rookworst, gehaktballen en spek. 

Voor de vochthuishouding wijn in de nationale kleuren: Rood, Wit en Rosé...

28 oktober Niet te geloven: bijna november en we hebben - alweer bijna traditioneel de avond vóór het vertrek van Hieke en Rob - buiten zitten eten!

Hier zitten we nog aan het bier, maar om half elf gingen we pas weer naar binnen!

En dan te bedenken dat morgen de wintertijd begint ...

Het was de hele week trouwens al lekker weer met temperaturen ruim boven de 20 graden.

26 oktober In memoriam: Kleine Poes. Ze had al een week niet meer gegeten en gisteren kon ze ook niet meer drinken. Ze werd direct misselijk. Dus heeft de dierenarts haar vanmiddag laten inslapen. Ze lag nog te spinnen op de tafel, want dàt kon ze nog wel. In de kattenhemel zullen ze blij zijn met de komst van deze 18 jaar oude, vreedzame dame.

Hopelijk zal Daisy niet al te eenzaam zijn. Een groot gedeelte van het laatste jaar heeft Kleintje toch op zolder doorgebracht. 

Nog iets bizars: om 1/2 8 ging overal in de buurt het licht uit, MAAR NIET BIJ ONS! (voor de verandering...)
25 oktober Ik - Erna - heb zoiets bijzonders meegemaakt vandaag, dat ik er nog een beetje beduusd van ben. 
Maanden geleden bestelde ik bij AMAZON in Amerika een boek. Dat doe ik wel vaker, want Engelse (kijk)boeken zijn vaak stukken goedkoper bij Amazon + een voordelige dollarprijs en dat is, ondanks de kosten van package and posting vaak voordeliger dan kopen in Nederland. 
Het boek dat ik bestelde ging over Andy Goldsworthy. Ik zoek al tijden naar zijn boek 'Ice and Sno' (zo wordt het gespeld, ik kan er ook niks aan doen), maar het is niet meer te vinden. Dus dacht ik: misschien staan er wel wat foto's uit Ice and Sno in dit boek, maar de website van Amazon was er niet erg duidelijk over en je kon er ook niet in kijken, hetgeen meestal wel kan. 

Vanmorgen kwam het eindelijk aan, met veel vertraging. Maar tot mijn grote schrik was het helemaal niks: veel lettertjes en nauwelijks foto's, die bovendien vrij slecht van kwaliteit waren en ook nog zwart/wit. Jammer, maar helaas: het gaat retour! Dus ging ik via het return-adres op de bon naar de betreffende afdeling op de site van Amazon, maar waar ik het boek heen moest sturen was niet duidelijk, dus stuurde ik een e-mail om assistentie. Ik legde daarbij uit waarom ik het wilde terugsturen.
Nog geen uur later kreeg ik antwoord: ik zou een volledige refund krijgen en hoefde het boek niet terug te sturen, want dat zou behoorlijk duur worden. Ze wilden graag tevreden klanten!!!
Als iemand een boek wil met veel info over Goldsworthy, laat het me weten. Als iemand Ice and Sno voor me te pakken kan krijgen: ik wil er best vet voor betalen.

Met Kleine Poes gaat het niet goed. Ze heeft al een week niet gegeten, slaapt veel, maar maakt geen erg ongelukkige indruk. We wachten dus maar even af.
19 oktober De herfst giert door het land met af en toe heftige regen, altijd tijdens de Midsummer Murders. Vanmorgen bij het opstaan trof ik nogal een bende aan: hoogbejaarde Kleine Poes was niet in orde; ze lekte en trachtte op allerlei plaatsen te plassen. Blaasontsteking? Uit ervaring weet ik hoe pijnlijk dat kan zijn dus repten we ons naar de dierenarts. De Engelse 'locum' deed dienst. Zij hoorde hartruisen en dat kon volgens haar ook urinewegproblemen veroorzaken. Dus nu is ze aan de tabletten en daar knapte ze eerst wel van op, maar later in de middag ging het weer mis. Afwachten dus.  Daisy natuurlijk jaloers, omdat KP zo veel aandacht krijgt!
We zijn in verwachting van Tinka + vrijer, maar die belde net op dat ze maar even Parijs in gingen. Dat wordt dus wel morgen. 
2 oktober Op naar Majorca dus, met 72 andere bridgers uit de regio. Eerst met de bus naar Barcelona en met de nachtboot naar Majorca; een beetje lange reis. We kwamen terecht in een comfortabel hotel in Cala Viñas bij Magaluff, op plm 15 km van Palma. Van alle gemakken voorzien, hoewel het eten ietsje minder feestelijk was dan vorig jaar. Nou ja, we kwamen tenslotte om te bridgen. 

We huren een auto en bezoeken de zuidkust, oa de markt in Andratx, het strand in Sant Elm en de hoofdstad Palma waar een 1000 jaar oude olijfboom staat. Winkelen in El Corte Ingles (de Spaanse Bijenkorf) hoort er natuurlijk ook bij. 
De volgende dag gaan we mee met een excursie naar Valldemosa, waar o.a. het Karthuizer klooster staat waar Chopin en zijn vriendin Georges Sand een tijd gelogeerd hebben
Leuk is ook de oude bibliotheek, waar de  boeken overigens allemaal met touwtjes bij elkaar gebonden zijn en verder ontoegankelijk gemaakt met ijzeren staven. Veel gelezen zal er wel niet worden. 

De apotheek met honderden flesjes en potten is ook de moeite van het bekijken waard. 

Een paar van de cellen (zalen) zijn gewijd aan Chopin. Er staan piano's en aan de muren hangen enkele manuscripten van zijn composities, bv van de Regenprelude. Een gipsafdruk van zijn linker hand, en we dachten zijn rechterhand al in Polen in het Chopin museum (Szafarnia) gezien te hebben.  Verrassend was de afsluiting van de tour met een 20 minuten durend concertje: 
met -alweer- de Regenprelude 

In een informatieboek op de hotelkamer vinden we een foto van de ruige noordkust met de Torre del Pareis, een soort binnen strandje aan een Spaanse fjord. We huren de laatste vrije middag weer een auto en rijden daar naartoe. Veel slingeren, stijgen en dalen, nauwe weggetjes en doorgangen, dus zijn we uren onderweg. Prachtig en woest landschap en beslist de moeite waard. Fotograferen is wegens tegenlicht en schaduwen een beetje moeilijk......
Voor je het weet is zo'n reis voorbij. Op de terugreis gaan we met de dagboot. In de lounge waren allemaal tafeltjes met 4 stoelen, dus je kunt wel raden wat er gebeurde, met zoveel bridgers aan boord. 

1 oktober Vandaag komen Gita en Frans (plus Gerda & Bas) een weekje op katten en huis passen, zodat we een bridgereisje naar Majorca kunnen doen. Eerst gaan we nog even kijken op het wijnfeest in Cessenon. De druivenoogst is binnen en dat is dan een reden om een marktje met muziek en feest te organiseren. Hoogtepunt is ongetwijfeld het 'zegenen' van de oogst, maar dat hadden we net gemist. 
Tegenwoordig worden de druiven veelal in de Cave geperst, maar vroeger ging het zo. Misschien nog wel, zo hier en daar. 

Leuk was overigens dat we bij toeval Bernardine en Han Jansen op de markt tegenkwamen. Zij waren hier op vakantie

28 september Maandag worden de postzegels hier duurder. Wat wel leuk is is dat de postzegels die je voor post in Frankrijk gebruikt - de rode - niet voorzien zijn van een prijsaanduiding. De postzegels die je nog hebt kun je dus gewoon gebruiken. Pas als je nieuwe koopt moet je meer betalen.

26 september Het bezoek van J & J is weer voorbij. Gelukkig voor hen was het gisteren wel aangenaam weer. Ze gingen samen een dagje de hort op terwijl wij ons bezig hielden met de jaarvergadering van de bridgeclub en allerlei administratieve zaken als het regelen van de ziekteverzekering hier.
F & G komen zondag en belden op om te melden dat ze met een nieuwe auto zouden komen. En dat was goed nieuws, want wij zochten al een tijdje naar een goedkoop 2e autootje o.a. om de rotzooi naar de déchetterie te brengen, maar ook als vervoersmiddel voor gasten die zònder eigen vervoer hier zijn. Met een beetje goeie wil komt Tinka hem eerstdaags brengen. Maar e.e.a. moet nog wel even geregeld worden ...

23 september Het zal in Nederland wel bijzonder heerlijk weer zijn, want hier is het niks. Sneu voor Joke en Joop, die ons momenteel met een bezoek vereren. Joop heeft eindelijk ontdekt wat je doet als er geen boot voorhanden is en het ook nog regent: puzzelen! Vanmiddag gaan we maar eens naar een Cave en een bezoekje aan Minerve, gebouwd aan de Gorges, is ook de moeite waard.  
17 september. De druivenpluk is in volle gang. Overal zie je plukkers in de 'vignes' en rijden de tractors met aanhangers vol druiven rond, meestal op weg naar de Cave Coöperative om ze daar te laten verwerken. Zo ook in Cessenon, een naburig dorp, waar de onderstaande foto's maakten. Zondag 1 oktober wordt het feest in. Dan vieren ze het binnenbrengen van de wijnoogst, de 'bénediction' en andere feestelijkheden die bij de wijnproduktie horen. 
16 september. De bridgeclub in Narbonne had een feestavond georganiseerd op Chateau Monplaisir. Toernooi in de middag en 's-avonds aperitief , eten, dansen en er was een goochelaar. Eerder schreven we al eens dat de Fransen eindeloos over eten kunnen praten en deze keer hadden we het genoegen een augurken-expert aan tafel te hebben. Die heeft ons wel een half uur bezig gehouden over het de verschillende manieren van kweken, inmaken, opdienen en nuttigen van augurken, inclusief het commerciële belang van het bijvoegen van uitjes (bij voorkeur vier) in de glazen verpakking. We hebben kennelijk nog een hoop te leren. Niettemin een erg leuke avond, waar we eindelijk ook weer eens de voeten op de dansvloer hebben kunnen zetten, al leverde dat later wat spierpijn op.....
14 september. Twee dagen met veel regen, net nadat we het plafond in de keuken geschilderd hadden. En wat bleek? Het dak was lang niet zo waterdicht als we verondersteld hadden. Wéér hingen de druppels aan het platfond, stonden de lekbakjes in de keuken en had Daisy zich tegen alle eventualiteiten ingedekt. Gelukkig waren Aria en Paul Arts op bezoek om ons van de problemen af te leiden.    
 
11 september Gisteren gedachten we Steve Irwin. Fervente Animal Planet kijkers als we zijn zullen we hem missen. Echt jammer dat hij dood is. Vandaag is er stemmige 11 september muziek.

Evenzogoed is er in de tuin weer van alles aan de gang, want september is dè maand voor de bidsprinkhanen. Truus 2006 is chocoladekleurig en woont in de alstroemeria's. Een bijpassend mannetje  is als ik dit opschrijf bezig haar o zo behoedzaam te benaderen. Als ie te veel beweegt zal zij hem eerder als prooi dan als a.s. echtgenoot zien. Mannetjes zijn veel slanker en kleiner. Ze vliegen ook dikwijls en dat zie je wijfjes maar zelden doen al hebben ze wel degelijk vleugels. 
Nog wat later in het jaar kom je dikwijls (alleen) vrouwtjes tegen op een pad als je ergens loopt te wandelen. Het hoe en waarom dáárvan is me niet duidelijk.

10 september Het blijft heerlijk zomerweer met temperaturen rond de 30 graden. Te warm om iets buiten te doen en bovendien is het oppassen geblazen. want de aoutâts zijn weer in het land! Rotbeesten! Ik wou dat een waspoederfabrikant een fantastisch wasmiddel bedacht waarin je je kleding kan wassen en die kleren verspreiden daarna dan een voor insecten e.d. een subtiel afwerend geurtje! Een soort doucheschuim mag ook. Want je vergeet steeds wel eens om je in te smeren met olie of zo.

Het plafond in de keuken blijft eindelijk droog bij een forse regenbui en daarom hebben we dan eindelijk de keuken geschilderd, niet gewit, maar gezalmd! Het staat erg goed en misschien moet de woonkamer ook maar eens onder de kwast!

Achterin Ko's mooie, glimmende broodmachine! Het gaat heel goed.

4 september Weer terug van een bliksembezoekje aan Nederland. We zijn nu officieel geëmigreerd! 
Het is hier erg warm, vanmiddag tegen de 40 graden! en dat was een hele overgang.

Ko heeft besloten brood te gaan bakken. Broodmachine (en een nieuwe printer) mee uit het noorden en alhier het resultaat van de eerste poging. Ziet er helemáál niet slecht uit. De werkelijke uitdaging ligt in het vinden van de juiste spullen. De tijd dat brood alleen maar uit meel, water en gist bestaat ligt al ver achter ons. 
27 augustus Als de een of andere schilder zulke wolken op zijn doek zet zeg je: 'Hij verstaat z'n vak niet!' Maar ze hingen wel zo boven St Chinian vanavond. Net een hond met gestrekte oren die ergens aan komt ruiken!
26 augustus Gisteren brachten we het grootste deel van de dag door in Bages, waar onze competitie partners Mary en Mike wonen. Bages ligt beeldschoon in de buurt van Narbonne aan een binnenmeer en toevallig waren er deze dagen heel veel flamingo's op het water! In vlucht zijn ze helemaal spectaculair!

We houden met Mary en Mike regelmatig een oefensessie. Dan spelen we hetzelfde spel soms wel vier keer (we hebben het uiteraard over bridgen) en bespreken uitvoerig de voor- en nadelen van zó bieden of zùs spelen. Gezien er bij deze bijeenkomsten ook nog eens een gezellige maaltijd wordt geserveerd en Mary en Mike interessante, erudiete mensen zijn, zijn de oefensessies dagen met een gouden randje. 

23 augustus Hier is het heerlijk weer, zon en temperaturen van achter in de 20. Wel weer droog! Er gebeurt niks bijzonders, hoewel ... maandag gingen wij gewoontegetrouw bridgen, verjaardagen veranderen daar niets aan. We werden laatste, met 41%!!! Monsieur Garçon - op en top Fransman, zeer verzorgd, altijd leuke kleren aan - kwam het ons glunderend vertellen!
Vannacht had ik een maffe droom: terug in het onderwijs, altijd meer nachtmerrie dan droom! Dit keer had iemand achter een bureau verzonnen dat het onderwijs meer maatschappelijk geïntegreerd moest worden, dus ik moest 4 HAVO instrueren in een grote ruimte waarin ook een crèche met rondkruipende baby's, een soort sportplek en een bar waren!!

15 augustus Onze buurman vertelde me gisteren dat het weer hier altijd verandert op 15 augustus. Het is nog waar ook: eindelijk is die snertwind weg en regent het (welkome) pijpe(n?)stelen. Het is een beetje onweersachtig, dus de elektriciteit valt steeds uit.
13 augustus. Veel opwindends gebeurt er verder niet. Overdag waait het erg veel en dat is - vind ik, Erna - een beetje irritant. De tuin ligt op z'n gat, zomerrust en een groot gebrek aan regen, dus dáár valt niet veel te beleven. Leuk is wel dat als de avond valt en het rond een uur of 1/2 10 bijna donker is de 'belle de nuit' = mirabilis jalapa = Japanse wonderbloem (waarmee Mendel mendelde) opengaat en heerlijke geuren verspreidt. Daar komen pijlstaartvlinders op af, die je in Nederland nauwelijks meer ziet. Ze zijn groot, wel een cm of 7 en maken een snorrend geluid. Met een soms wel 6 cm lange roltong zuigen ze nectar uit de bloemen. Omdat het halfdonker is en ze snel vliegen kun je ze niet erg goed bekijken, maar het is wel apart, eerst eentje, al gauw twee en dan wel een stuk of acht van die heen en weer schietende reusachtige nachtvlinders!
12 augustus. Zaterdag: wat poetsen, boodschappen doen, puzzels maken en de Libelle lezen. Vooral het laatste is helemaal niet zo eenvoudig, want een beetje kat zit bij voorkeur op een Libelle. 
De katten willen graag bezig gehouden worden met een stukje touw of gewoon op schoot; ze hebben er reuze de pest in als het personeel gewoon maar gaat zitten lezen. 

11 augustus. Barthe, Lodewijk en hun 3 kinderen zijn 2 dagen langs geweest. Ze hebben genoten, ook al was het zwembad door de harde wind niet echt lekker.

4 augustus. Omdat we 2 dagen hebben voor de terugreis maken we een kleine omweg langs de Brenne (zuid van Chateauroux) waar onder andere Louis Collée al jaren woont. We gaan de familie opzoeken en zoeken eerst een hotel. In de Auberge van Thenay schijn je lekker te kunnen eten en ook slapen. Die is echter 'completement complet' aldus de gérant en we horen later dat er daar maar precies één kamer is. Uiteindelijk overnachten we in het kasteel van Rivarennes aan de Creuse waar we worden verwelkomd door de 'duchesse', veel honden en een bronzen hert in de tuin. 
31 juli. Net als alles klaar is en we eens de buurt wat beter willen gaan bekijken, begint het te regenen en komt er van het recreatie-plan niets meer terecht. Dan maar de auto inpakken voor de terugtocht naar Pierrerue.
21 juli. Het uitladen gaat net zo snel, maar daarna zijn we wel een paar dagen bezig geweest om alles op zijn plaats te krijgen. En dit is het resultaat. Alle meubels op hun plek, plankjes, lampen en decoraties opgehangen en de kasten ingericht. 

Nu de inrichting klaar is, kunnen we met de andere krasse knarren gaan recreëren op de Veluwe. Natuurlijk op de fiets, want dat hoort hier zo. Voorthuizen telt wel 2 fietsenmakers, vandaar. Warm is het, dat wel. In huis wordt het in de middag zomaar 35º. Dat had nu ook weer niet gehoeven. Maar, alles beter dan regen en wind.... Meer foto's hier

Eerst die kasten maar eens in elkaar zetten. Daarna volgt dan een periode waarin wordt gefrutseld met dingen, draden, plankjes en dozen. Er lijkt geen eind aan te komen.

Nou ja, een heel gedoe, maar uiteindelijk krijgt alles natuurlijk een plekje 
17 juli. Het laatste ontbijt in Leiden, tussen de verhuisdozen. Om acht uur staan de verhuizers voor de deur: de verhuislift wordt opgezet en even later begint de verlading. In amper 2 1/2 uur tijd zit de hele boel in de vrachtauto en kunnen we op weg naar Voorthuizen. Behulpzaam als altijd komt Jaap Visser foto's maken, want daar hebben we zelf nauwelijks tijd voor. 

16 juli. Dit weekend vindt het Rembrandt festival plaats: een mooi afscheid van Leiden. We zijn klaar met de inpakkerij, dus kunnen we zondag gewoon even de stad in waar het een gezellige drukte is. De terrasjes zitten vol, maar bij Annie's verjaardag vinden we een plekje uit de zon, mét bitterballen. Het is fantastisch weer (al weken lang, trouwens) en we komen nog wat bekenden tegen ook. 

Morgen komen de verhuizers. Nog een paar kleine dingetjes en dan mogen we weer uitpakken. 
13 juli. De werkzaamheden vorderen. Op het laatste moment besloten we om de stoffen vloerbekleding toch maar te vervangen door iets duurzamers. Dat kost allemaal wat tijd: markt verkennen, overleggen, beslissen, ophalen, oude troep eruit, nieuwe erin. Alles binnen 2 1/2 dag. Gelukkig kwam Joop helpen en die is heel handig (niet verder vertellen; hij heeft al werk zat....) Zodoende is Voorthuizen klaar voor de verhuizing.

We hoeven dus niet meer terug voor verdere voorbereidingen in Voorthuizen maar in Leiden is nog wel het een en ander te doen. Behalve het nakomen van allerlei afspraken en het bezoeken van vrienden en familie (en af en toe een avond bridgen) brengen we de meeste tijd door met inpakken. De kasten zijn inmiddels geleegd en afgebroken en de woonkamer is begint vol met dozen te raken. We liggen goed op schema, dus er is geen enkele paniek. Wel missen we af en toe iets: dat ligt dan in Frankrijk of in Voorthuizen of het zit ergens in een doos (de onderste van de stapel natuurlijk) of we zijn het gewoon kwijt. 

Een huisje kopen is één ding, maar schilderen, inrichten en verhuizen is andere koek. Gelukkig komt er af en toe ook hulp van onverwachte zijde; bij het inpakken bijvoorbeeld bleek kleinzoon Kobus veel belangstelling voor verhuisdozen te hebben. Veelbelovend....
3 juli werden we met Hieke en Rob bij de notaris verwacht om de koop van het zomerhuis af te ronden. Zomer was het goede woord, want warm was het er wel. Het een en ander werd met gepaste vrolijkheid doorgebracht en met de sleutels in de hand konden we het werkplan gaan maken. Hoewel het huisje er goed uitzag is er altijd wel wat te doen. Dat wordt dus (als het wat afgekoeld is) het schilderen van de muren.

De verhuisdozen zijn inmiddels ook gearriveerd, dus kunnen we aan de slag.  We zullen ons de komende weken vast niet vervelen......

2 juli De volksverhuizing is weer begonnen. Altijd weer een hoop gedoe. De reis (op zondag) was rustig omdat dat katten zijn thuis gebleven (met veel dank aan de kat/huis-oppassers). Het was niet druk, maar wel warm en aan het eind bleek dat de A-13 tussen Rotterdam en Den Haag ook was afgesloten. Dank zij de Control Technique (Franse APK) is ons waarschijnlijk een hoop ongemak bespaard. Dat zat zo. Vrijdagmiddag kreeg ik een oproep voor de keuring (uiterste datum 16 juli). Omdat we pas 5 augustus terug zouden zijn, kon ik op zaterdag (!!) om 13.30 langskomen. Auto was goed, alleen zat er een schroef in de rechtervoorband, die dus aan het leeglopen was. Ik had niks gemerkt. APK keurt alleen maar en repareert niet. Garages zijn op zaterdagmiddag dicht, maar de baas wilde toch wel even een band verwisselen. Laat het wiel maar achter: om zes uur klaar. Nee dus, niet om vijf uur klaar, niet om zes uur en ook niet zondagmorgen om acht. Beloften van garagehouders moet je dus maar niet geloven. Wiel meegenomen en bij een Service Pneu langs de autoroute de band laten vervangen. In 25 minuten klaar, dat wel.  
25 juni. Elk jaar organiseert de plaatselijke afdeling van UNICEF een bridgetoernooi en eerder dit jaar waren we geronseld om te komen helpen. Het zou plaatsvinden op het Chateau Coussergues. Vanwege onze hospitaal perikelen konden we niet bij de werkvergadering op het Chateau zijn waarin de klusjes verdeeld werden, zodoende liepen we de bijbehorende wijnproeverij mis. Uiteindelijk werden we zondags om half één besteld. Bij aankomst bleek alleen de wedstrijdleider in een al volledig aangeklede zaal te zitten. Het Comité zat achter in de keuken: bezig met de lunch. We moesten aanschuiven en zo begon onze werkdag met salade, kip, paté, pizza, kaas, brood en wijn van het Chateau: allemaal voor een goed doel.

Alles was verder geregeld en wij zouden de arriverende spelers moeten inschrijven en een plaats geven. Dat was een goede oefening in het moeilijk maken van eenvoudige dingen, want er bleken 3 verschillende lijsten met namen te zijn, die eerst gesynchroniseerd moesten worden. Het toernooi verliep verder gesmeerd en tijdens de berekening van de uitslag werd in de cour van het Chateau de tijd gepasseerd met wijn en hapjes. Het leuke is natuurlijk dat het hier dan niet regent en dat de prijsuitreiking eigenlijk wordt opgevat als een hinderlijke onderbreking van eten, drinken en converseren. 
Als tweede taak moesten we na de wedstrijd een attentie aan de spelers uitreiken. Die bestond uit een tas met een fles wijn en materiaal over UNICEF. Ook bij dit deel van het toernooi was geen moeite gespaard om het zo ingewikkeld mogelijk te maken. Dat doe je zo: eerst alle tassen een volgnummer geven. Daarna geef je elke speler een (genummerd) invulformuliertje, later om te ruilen voor de tas met het overeenkomende nummer. 
Onze instructies waren wel weer eenvoudig: geef iedereen ná de prijsuitreiking een tas, tegen overlegging van het formuliertje en let maar niet op het nummer, want ze zijn toch allemaal hetzelfde. Tijdens de prijsuitreiking begonnen andere UNICEF'ers alvast met het uitdelen van de tassen; dat spaarde tijd, vertelden en zo deden ze het de andere jaren ook. Toen alle spelers weer buiten stonden waren alle tassen op, dus was de organisatie tevreden; ze hoefden nu niets overtolligs meer mee te nemen. Dat er te weinig tassen waren kon ze niet zo veel schelen: het was tenslotte voor een goed doel. 
De prijsuitreiking werd vergezeld door toespraakjes van de burgemeester, de bridgeclubvoorzitter, de organisator en de wedstrijdleider. Wij werden 8e en kregen als beste spelers in de 3e klasse alwéér een set bekers. Houdt het dan nooit op? Een tas rosé was ons liever geweest....

17-18 juni. De bridgeclub in Narbonne organiseert elk jaar (plm 3e weekend in juni) een groot toernooi (Challenge Grand Sud). Daar komen behalve de regionale clubspelers -zoals wij-  ook topspelers uit binnen- en buitenland op af. Dat kun je verwachten als er geld te verdienen valt. Wij zouden alleen Zaterdag spelen. Zoals verwacht bereikten we niet zoveel op zo'n redelijk sterk toernooi: met 48% dus net iets onder het midden. Er waren extra prijzen per sterkte categorie en tot onze stomme verbazing wonnen we €100 voor het sterkste paar in de vierde klasse. Dat vonden we helemaal niet eerlijk, want wij spelen aan de bovenkant van de 3e klasse. Hoe we ook protesteerden dat we daar geen recht op hadden, er viel niets aan te doen: we moesten met €100, een foto voor de krant en 2 foeilijke bekers naar huis. De enige manier om dat geld weer (voor een deel) kwijt te raken was om dan ook de zondag maar te gaan spelen. Dat eindigde maar marginaal beter: een 58e plaats (met 50.18%) van de 104 paren. Niet geweldig, maar zeker niet slecht. Al met al een leuk toernooi en een mooie gelegenheid om -in gezelschap van sterke spelers- onze bescheidenheid weer wat op peil te brengen. We blijven tenslotte amateurs. 

De (onterecht verkregen) bekers gaan we tzt gebruiken om goudvissen in te houden. 

15 juni Zoals al eerder gemeld: de cigales zijn er weer. Het is een hele sport om ze te vinden, want je kunt alleen op het geluid afgaan en zodra er gevaar dreigt - en ik ben natuurlijk héél bedreigend - houden ze ermee op. Bovendien zitten ze vaak hoog in een boom. Maar vanmorgen had ik geluk: in een lage struik zat er een te zagen en toen ik de camera erbij haalde zag ik er eerst één, toen 2 en tenslotte 3 bij elkaar.
Alleen de mannetjes maken lawaai. De vrouwtjes leggen hun eieren op dood hout, de larven komen in het najaar uit en kruipen de grond in, waar ze een paar jaar blijven! Eind juli is het trouwens weer allemaal voorbij.


11 juni. Samen gezellig voetbal kijken. De keuze van kleding (moeder - dochter) is puur toevallig! Claire en Bondy zijn helaas weer vertrokken, maar de cigales zijn definitief aan de gang gegaan. Ik vind het altijd een heerlijk, zomers geluid!

 

10 juni. Anne Claire en Bondy zijn hier, gezellig. Ze brachten wat 'oranje-gekte-materiaal' mee. Ben benieuwd wat de buren daarvan te zeggen hebben!


Verder is het natuurlijk zaterdag en dan beginnen we de dag op gepaste wijze met puzzels en poezen door. 

Iedereen is gezond en de zon schijnt. Het is niet erg warm, w.s. kouder dan in Nederland. De cigales zijn nog niet begonnen, een paar dagen geleden één, maar die schrok blijkbaar zó van zijn eigen herrie dat hij er gelijk weer mee ophield.


3 juni. Het blijft maar waaien en 's nachts is het frisjes... Daisy mag graag in de zon over haar buik en onder de oksels gekieteld worden.

Rechts: in een wijngaard staat soms een rozenstruik; dat is om de 'viticulteur' tijdig te waarschuwen voor odium of meeldauw: dat komt eerst in de 'verklik'roos!

1 juni. Er heeft een donker wolkje boven Pierrerue gehangen: de débrousaille was het begin van de narigheid, Ko's operatie, Ankie en Willem -onze buren- allebei flink ziek, Karin -vriendin- idem, Erna ziekenhuis, storing in de waterboiler, allebei de computers in de problemen (nu eentje weer OK, de mijne!), bij buurvrouw Giselle op één dag alle sleutels van een kast plotseling gebroken en de tuinslang deels opgevroten door muizen waarvoor ze iemand moest laten komen, allemaal heel raar.  
Wel heel spannend was het bezoek van een flinke slang. Die lag gisteren op de trap naar ons huis en siste tegen ons, zodat ik direct aan Steve Erwin van Animal Planet dacht: O, what a grumpy snake! She is going to bite me ...! Vandaag lag ze (denk ik) op de trap naar boven en gleed  de viburnum tinus in, naar boven dus. Ik vond het heel bijzonder. 


26 mei. Zo, weer thuis, gelukkig! Hartonderzoek was niet gezellig, maar deed geen pijn of zo. Alles OK, behalve nou uitgerekend dat cholesterol gehalte en ik heb niet gevraagd hoe veel of hoe hoog en het staat ook niet in de brief voor de dokter ... Als een heuse bejaarde moet ik nu bij elke maaltijd minstens één pil. Ik heb trouwens in die paar dagen genoeg narigheid gezien om de Lieve Heer op mijn knietjes te bedanken voor een behoorlijk goede gezondheid!
25 mei. Ik mocht dus een dagje naar huis: weekendverlof. Wel lekker hoor! Want het eten b.v. in een ziekenhuis is tamelijk zouteloos. Ze komen je aardig vragen: is er iets wat u niet lekker vindt? Yoghurt, roep ik dan natuurlijk uit het diepst van mijn hart. En wat staat er dan als toetje bij het diner (12 uur 's middags)? Precies!
Een ziekenhuis is natuurlijk niks, maar het is wel prettig om even gewoon een boek te lezen en helemaal leuk om talloze telefoontjes te krijgen van lieve, bezorgde (nep)dochters en vrienden. We zouden trouwens morgen onze eerste gasten hier krijgen, maar die waren heel soepel: ze komen 'gewoon' een weekje later. 
Vanavond ga ik weer terug, naar ik hoop maar voor één dag. Dan gaan ze een hartonderzoek doen. Het is trouwens best een goed idee om op mijn leeftijd eens goed door de molen te gaan. Weet ik morgen misschien eindelijk of ik ook zoiets als cholesterol heb en of 't goed is of niet (grapje).
24 mei. Woensdag kreeg de patiënt een dagje vrij. Ze moet donderdagavond om een uur of negen weer terug zijn, want het laatste onderzoek gaat op vrijdag gebeuren. Ze hebben overigens nog helemaal niks gevonden en houden rekening met een zogenaamde oogmigraine. Nog nooit van gehoord......
22-23 mei. Maandag was het Erna's beurt om een ziekenhuis aan de binnenkant te bekijken. Tijdens het middagbridge kon ze plotseling een gedeelte van de symbolen niet zien, en ook ontbraken andere delen van het gezichtsbeeld: mensen zonder hoofd, auto's zonder bovenkant etc. We dachten meteen aan het loslaten van het netvlies dat in haar familie voorkomt. Een van de bridgers is arts en die dacht dat ook, dus togen we direct naar de Eerste Hulp van het ziekenhuis. Het verschijnsel was inmiddels opgehouden en verder was ook niets vreemds aan haar te zien of te merken, maar toch wilden we er naar laten kijken. Met ogen en netvlies was niets mis, maar men vermoedde dat er een kleine verstoring in de hersenen was geweest. Zoiets onderzoeken kost natuurlijk veel tijd en daarom wilden ze haar graag een tijdje (hoe lang?) in observatie houden. Zodoende. 
Ze mag het bed niet uit en verveelt zich suf. De boeken zijn niet aan te slepen en eigenlijk is het wel goed dat ze eens een paar dagen gedwongen moet liggen, na een periode van hard werken in de tuin.  Ze ligt op kamer 1009 en is (direct) bereikbaar onder telefoonnummer 0033 46711 3027. Woensdag gaan de onderzoeken verder.  De katten zijn kwaad, want die vinden het maar saai, net als ik. 
18 mei De débroussaille gaat in een rustig tempo verder. Niet dat ze - zoals beloofd - zijn komen kijken ... Elke dag één ladinkje naar de déchetterie. Ik ben er vandaag mee gestopt toen ik twee keer achter elkaar gestoken werd. 
Raar eigenlijk dat er zo veel pijnstillers zijn , maar dat nog nooit iemand een JEUKSTILLER heeft uitgevonden!!!
De vele tochtjes naar de stort leveren ook wel eens iets op: een la van goed hout bijvoorbeeld, door handige, weer mobiele Ko vermaakt tot een nuttig tafeltje voor een plant die rood bloeit en dus achter thuishoort.  

Bovendien moet hij vrij droog gehouden worden, maar hij reageert niet goed op de hele dag in de zon. Een echte lastpost, wel erg mooi.
Daisy loopt weer in een truitje, omdat er alweer een plekje op haar schouder zit.
En volgende week verwachten we onze eerste gasten. 
Het zwembad is brandschoon, maar het water nog niet erg warm. Ten gevolge van de kaalslag zit men er ook een beetje te koop. Vannacht droomde ik dat ik probleem oploste met een aanplant van zonnebloemen. Best creatief, maar het is er wel een beetje laat voor.

Er gebeurde iets verbazingwekkends! Onze wasmachine vertoonde kuren in het witwasprogramma. En toen dat een paar keer gebeurd was heb ik de serviceafdeling van Darty gebeld. Darty is zoiets als BCC in Nederland. Er kwam de volgende dag een monteur, die de hele toestand heeft nagekeken en niets kon vinden. Hij vertelde me wel dat ik héél weinig wasmiddel moest gebruiken, zeker als dat een middel met Savon de Marseille was, want dat schuimde meer dan andere wasmiddelen en dan dacht de machine dat hij water kwijt moest ... Ok, genoteerd. Er ging een lading witgoed in, de machine werd gestart en liep als een zonnetje. Overigens een bekend verschijnsel: als ik narigheid heb met de computer hoeft Ko er alleen maar naast te komen staan en hij doet het weer!!!
De 'zo'n aardige jongeman' was klaar, ik moest even tekenen en wilde mijn chequeboek pakken om de voorrijdkosten te betalen, maar dat hoefde niet. Service was gratis, inclusief voorrijdkosten!!! Dat heb ik nog nooit meegemaakt.
In het licht van het eindeloos gedonder dat we met de stofzuiger, ooit gekocht bij Auchan en NB uiteindelijk weggegooid! - hebben gehad en het geld dat dat gekost heeft vind ik het echt bijzonder. En alle mensen die dit lezen en in Frankrijk wonen of zo: koop geen elektrische apparaten bij Auchan en w.s. ook niet bij Géant e.d., maar ga naar Darty, want de service is geweldig!

8 mei Dat worden veel ritjes naar de stort! Helemaal links een verbascum zaailing, die zó mooi is dat ie mag blijven. Met Ko gaat het goed, hij zit weer op zijn plek achter ... de pc.
(Mooi dat de stort vandaag dicht is: 8 mei is een feestdag!)
6 mei. Ko kan niet veel doen dus het werk aan de 'pins' is blijven liggen. Erna werkt zich een slag in de rondte om de boze boswachter vóór te blijven. Vandaag (en de volgende zaterdagen) komt Gérard dennenbomen om- of afzagen. Hij is zo sterk als een buffel en werkt lekker door. Het ziet er naar uit dat hij in één dag net zoveel doet als Ko voorheen in een week. Het wordt al flink kaal daarboven en dat is eigenlijk wel mooi ook. Nu de afvoer nog regelen. Het kleine spul wordt door Erna ingeladen en afgevoerd. Volgende week regelen we een kleine vrachtauto om het grote spul naar de déchetterie te brengen. Mei is de maand van de bloemen: de heerlijk ruikende bezembrem en hieronder cistus met torretje.........

30 april Het herstel gaat behoorlijk voorspoedig. Eventjes zitten gaat alweer; wat wandelen, zelfs helemaal naar het zwembad boven, hoort ook tot de dagelijkse bezigheden. Verder natuurlijk veel rusten.
Rob en Hieke zijn gisteren aangekomen met vele verrassingen: plantjes uiteraard, maar ook cadeautjes van het thuisfront, puzzels van Gita, de laatste Libelles etc. 
Hier zit Ko noodgedwongen kaarsrecht aan de zondagse lunch met stokbrood en kaas en de laatste berichten van Anne-Wil ...

Het waait nog steeds, maar iets minder dan gisteren en ik krijg weer zin om iets buiten te doen. Zoals veel mensen heb ik last van tramontane.
Het zwembad is vol. Door de druk is de afvoer ook open gegaan, kortom het gaat allemaal weer beter dan vorige week!

27 april  Ko is zo ervaren met hernia's dat hij morgen = vrijdag alweer naar huis mag. Met de ambulance. 
Vandaag ritje 75 naar de déchetterie, gerekend vanaf de start van de débrousaillage. Hier rechts een plaatje van een plek waar de dus dagelijks komen plus een foto van de alleraardigste jongeman die er werkt en die altijd komt helpen uitladen en weggooien en eventueel wijst op iets leuks dat net is weggegooid ...
Paul kreeg trouwens de afvoer van het zwembad ook niet open. Ik moest het maar vullen van hem. Vanmorgen om een uur of 11 begonnen en nu 1/2 4 staat er misschien 25 cm in het diepste stuk!

26 april Hij kijkt alweer vrolijk en toen ik vanmiddag kwam stond hij naast zijn bed. Zaterdag naar huis per ambulance. Over de ins and outs van zijn opname moet hij later zelf maar een verhaal schrijven. 
zie Patient in Frankrijk.

Toen ik thuis kwam was de elektriciteit uit. Dat is al tijden niet gebeurd ...  Mijn computer wilde niet starten, maar nadat ik zo hier en daar op een knop had gedrukt en hem had uitgeschakeld kreeg ik hem gelukkig weer aan de praat.  
Bij het werk in de brousse loop ik nogal eens een beet op van een of ander insect. Gisteren - de 3e keer in 2 weken -  was de hapjesnemer de schuldige, een of ander beest dat letterlijk een hapje uit je neemt! Het jeukt en doet pijn en mijn been is dik van enkel tot knie!, maar morgen waarschijnlijk weer beter. 
We tobben wat af. Paul zou het zwembad komen doen gisteren of vandaag , maar het is 1/4 over 6 en ik heb hem nog niet gezien.

25 april Zo, het is achter de rug en het is goed gegaan. De pijn in zijn been is weg en hij kan zijn voet weer bewegen. Maar er wordt niet veel aandacht aan hem besteed: vanmorgen om 6 uur werd hij gewekt om te 'scrubben' want hij zou tussen 9 en 10 geopereerd worden. Maar om half 12 belde hij met de mededeling, dat hij nog steeds lag te wachten. Nu, 4 uur, ligt hij nog steeds in een operatie-outfit; een soort (weggooi)jurk in z'n blote kont. Ik geef alleen maar door wat ik gehoord heb!! 
Straks ga ik met een vriendin, die verpleegster is, even kijken. We krijgen hem met z'n tweeën wel in een normale pyjama ... 
24 april De verzekering is door de knieën en Ko gaat vanmiddag de 'clinique' in om morgen geopereerd te worden (un'intervention). Ik hou de lezers van/op deze site op de hoogte en misschien is er straks wel een telefoonnummer, zodat je hem vanaf woensdag zelf kunt bellen. In de planning zit: zaterdag weer naar huis. 
22 april Met het verhaal van vanmorgen was de kous nog niet af ...
Ko had het zwembad al een tijdje geleden leeggemaakt, want de algen moesten er echt een keer afgeschrobd worden. Ko is buiten beeld wat zwaar werk betreft, dus moest moe maar aan de slag met de hogedrukspuit van buurman Willem. Als die er toch niet was! Bleek de afvoer verstopt, dus dat is nog een probleem.

Bovendien is de pomp eigenlijk aan vervanging toe, maar bij Castorama de doe-het-zelf, was er even geen pomp voorradig, twee weken terug, dus die is er nog niet. Uiteraard is er ook nog al die débrousaillage, maar een vriendin heeft w.s. iemand die de bomen verder wil doen!
Om de ellende nog iets te vergroten doet de verzekering - Univé - moeilijk. Ko zou (want dat staat weer even op losse schroeven) in een clinique behandeld worden en w.s. klinkt dat te duur in Nederlandse verzekeringsoren. Een Nederlandse arts (?) op afstand oordeelde dat het best nog tot juli kon wachten!! Fantastisch, want dan moeten we verhuizen!
22 april. Inmiddels is er meer duidelijkheid. Dinsdag gaat er geopereerd wordenen dus hoeft de patiënt pas op maandag middag weer terug te zijn. Die is thuis en begint aan een nieuw kort verhaal over de belevenissen in een Frans ziekenhuis. Zo als het klokje thuis tikt, tikt het niet in Frankrijk...
21 april Buurman Willem was zo vriendelijk om Ko te helpen afleveren in de kliniek in Béziers. Wat er verder gaat gebeuren is nog niet helemaal duidelijk. Vanavond komt  - w.s. - ene docteur Courant langs, dat is de hernia specialist van Béziers. Wanneer er geopereerd gaat worden is volstrekt onduidelijk, maar ik hoorde een van de infirmières het woord 'mardi' gebruiken en dat is slecht nieuws. Ik zie Ko niet tot dinsdag in een klein kamertje in een kliniek blijven en verwacht eerlijk gezegd, dat er vanavond een taxi komt voorrijden!!! Ik hou jullie via deze site op de hoogte!

16 april Met Pasen komt onze buurvrouw ons een brioche de Pâques brengen. Dit was al de vierde keer! Het is een beetje droog en smaakt naar kaneel. We hebben er al een stukje van op, zoals je kunt zienen de puzzel van de NRC ligt ernaast.
Het werk van de débrousaillage is Ko min of meer noodlottig geworden. Hij kreeg last van zijn rug en been, uitvalsverschijnselenen moet nu woensdag een MRI (hier IRM!). Hij heeft niet veel pijn, maar kan niet langer dennenbomen zagen en daar zullen we iets voor moeten verzinnen, want ik zie mij ook niet met een motorzaag tussen de bomen rondwalsen. Het kleine grut is OK, maar verder ...? 
Het aantal trips naar de stort is inmiddels op 64! 
E.e.a. komt slecht uit want woensdag is een competitiedag. M. Grain en zijn vrouw - voor wie ik wel eens tulpen heb meegenomen - wilden gelukkig wel voor ons invallen.
10 april Wij dachten dat het goede seizoen al was begonnen, want de kachel was overdag uit en we werkten in T-shirts. Dat is dus nu weer voorbij: kachel weer aan, truien uit de kast etc. Het is amper 10 graden en de tramontane staat aan. Gelukkig is maandag bridgedag en boodschappen-in-Béziersdag, dus het terrein zal vandaag even zonder gezaag en gesnoei moeten. Niet dat we daar rouwig om zijn ...
De competitie woensdag/donderdag in Perpignan verliep naar wens: we werden tweede en dat betekent in de loop van volgende week twee dagen naar Montpellier. Daar kun je in de lange lunchpauze verrukkelijke pannenkoeken eten! Met frambozenijs en verse frambozen, wow!
4 april Het werk gaat door. Het wordt een enorme kaalslag, maar nou ja. Aan mij -Erna- om te proberen om met niet-houtige (want die willen ze dus niet hebben) planten er weer iets leuks van te maken!

Inmiddels hebben we 44 trips naar de déchetterie achter de rug (Ko 43, ik één), waar ze al een keer gevraagd hebben of Ko nog terugkwam die dag, want dan moest er nog een nieuwe container komen ...

De serre is inmiddels weer leeg, want de planten staan weer buiten. Mijn geranium 'Splendide' is een plaatje op het ogenblik, zie andere site. (diversen/kuipplanten) De katten vinden de lege planken wel een goed idee!
Het bridgen gaat niet zo best. Inmiddels zijn we er uit bij 3 van de 5 competities. Dat levert vrije tijd op! Rechts het mandje voor het bridgen: 2 flesjes cola, gele dop voor Ko, rode voor mij, doosje met boterhammen, daar komt nog een boek en een velletje sudoku's bij en dan kunnen we er weer een dagje tegen!


..... de leuke dingen die je allemaal met een motorzaag kunt doen ....

23 maart Inmiddels zitten er 12 ritten naar de stort op. Heel veel mooier wordt het er niet van, maar op zichzelf is het niet zo erg om buiten te moeten werken. Het is redelijk aardig weer, tussen 2 en 4 is het zelfs al een beetje warm en om 4 uur is het soap-tijd, dus dan hou ik er mee op! Voorlopig zijn we niet klaar, dat wordt inmiddels wel duidelijk. Bovendien moeten we vanaf zaterdag vrij veel competitie spelen en zijn we eenvoudig niet in staat om veel in ons 'bos' te doen!
De taakverdeling is als volgt: Ko rijdt naar de déchetterie, zaagt wat takken af en bomen om, laadt ze in de auto, rijdt weer eens etc. Erna houdt zich bezig met de onderbegroeiing en met het verslepen van afgezaagde takken. Er liggen dikke lagen dennennaalden, volgens ons is dat hartstikke brandgevaarlijk. Dat moet dus ook weg. 
22 maart Om bezoekers van onze site enig idee te geven wat het nieuw uitgevaardigde bevel voor ons inhoudt wat uitleg en foto's. Gisteren is Ko begonnen met het bewerken van een paar bomen. Hij heeft van het onderste stuk de laagste takken afgezaagd en dat was tot op manshoogte. Foto rechts: de bewerkte bomen.  Foto onder: de enorme berg takken voor de deur die we op een of andere manier naar de déchetterie moeten krijgen. Ik schat: 3 ritten. Rechtsonder: en dat is een stukje terrein dat nog onder het mes moet. Of liever onder de motorzaag.


21 maart Zoals het hoort is het vandaag lente hier: een graad of 20, af en toe zon en een beetje vochtig na alle regen van de afgelopen 3 dagen. Alles loopt uit als een speer, want er moet wel wat tijd worden ingehaald.


Een aantal van de kuipplanten heb ik maar vast lekker buiten gezet. Een licht nachtvorstje kunnen ze wel hebben.

Toen ik vanmorgen vrij laat opstond was Ko al uit bed, maar ik zag hem nergens. Onder de douche? Op de wc? Zwemmen? Nee, hij liep buiten in zijn ochtendjas met, je gelooft het niet, de burgemeester! Met slecht nieuws: we moeten het terrein 'debrousailleren'. Nu alle zwembaden zijn voorzien van een alarm hebben ze iets anders verzonnen om ons bezig te houden. We moeten het terrein, alle 2500 meter voor zover minder dan 50 meter van ons huis,  brandonvriendelijk maken. Daartoe behoren alle bomen elkaar niet langer te raken, de takken moeten tot eenderde van de hoogte van de boom onderaan worden afgezaagd en onder bomen mag er geen begroeiing staan. 15 mei komen ze controleren of het gebeurd is. Als echt idioot voorschrift staat er bovendien in de geleverde folder moet je dit alles verrichten niet alleen op je eigen terrein maar ook op dat van aangrenzende percelen als binnen 50 meter van je huis. 
Dat zou voor ons betekenen dat we b.v. ook de troep rond het 'chateau d'eau' - gemeentegrond - zouden moeten opruimen. Ik geloof niet dat we dat gaan doen. 
Het wordt niet alleen een hels karwei, maar we moeten ook nog alle takken, stammen e.d. wegbrengen, want de boel verbranden, zoals ze hier graag doen, dat vinden wij eigenlijk een beetje link! 

17 maart Vandaag een dagje grauw, maar het voorjaar is nu duidelijk waarneembaar .... Gisteren was het lekker, zodat ik eens flink aan de gang kon in de tuin. 
Het vermelden waard is dat Daisy eindelijk hersteld lijkt te zijn van haar huidproblemen waar ze zo lang mee geworsteld heeft. Laten we hopen dat het zo blijft.
15 maart. Nog meer bridge. Nu de 1/2 finale Gemengde Senioren. Gezamenlijk met de Bevans naar Agde om daar -gespreid over 2 dagen- 6 ronden van 12 spellen te spelen. Rustig aan dus, zoals dat voor Senioren ook hoort. Het liep voor de verandering weer eens als vanouds: de eerste dag alles winnen ( 25-5, 21-9 en 18-12) zodat we ruim aan de leiding gingen. Op de 2e dag eerst een gelijk spel (15-15) en zelfs een klein verlies (11-19). Desondanks bleven we aan de leiding zodat een plaats in de finale (de eerste 9 teams zouden zich plaatsen) vrijwel zeker was. De laatste ronde speelden we tegen het (bevriende) team Grain uit Narbonne, dat zich na een slechte start tot de 5e plaats had opgewerkt en dus ook goede uitzichten op een finale plaats had. Dat vonden we zelf ook wel een gezellig idee, want het zijn aardige mensen voor wie we altijd tulpen uit Nederland meenemen. Ze troffen het slecht want we waren goed in vorm en wonnen verpletterend (25-2) waardoor ze naar de 10e plaats duikelden en dus niet mee mochten naar de Finale. Zuur voor hen en wij vonden het eigenlijk ook een beetje vervelend, want ze kwamen maar 3/10 punt te kort en we hadden best wat minder kunnen winnen ... maar er was niets meer aan te doen. 
Alles bijeen was het een gezellige wedstrijd, met veel bekenden. We voelen ons daar ook op onze plaats en merken dat we -als buitenlanders- ook volledig geaccepteerd (en gevreesd) zijn. 
12 maart. In de Open Viertallen 'ging-het-wel' maar daar was dan ook alles mee gezegd. We zouden 5 ronden van een uur moeten spelen, om 2 uur beginnen. Hoewel we de eerste ronde wonnen ging het verder niet al te best en we zweefden steeds zo rond de 9e plaats (van de 14). En dat terwijl zich maar 9 viertallen zouden kwalificeren voor de volgende wedstrijd. Groot was dan ook de opluchting toen we na 5 ronden op de 6e plaats stonden. Toen we ons in de jassen gehesen hadden (het was inmiddels al 8 uur i.p.v. van zoals berekend 7 uur) om naar huis te gaan liepen we nog even langs de wedstrijdleider om hem gedag te zeggen. Die vroeg verbaasd of we al weggingen, want er moest immers nog een ronde gespeeld worden..... Jassen uit om uitgerekend tegen de als nummer 1 geplaatsten (theoretisch de sterksten) te moeten spelen. Dat leverde een gelijk spel op, zodat we toch de halve finale in Sète mogen spelen. We waren om half elf thuis: dat lag er donker en koud bij, want de elektriciteit was voor het eerst in 3 maanden weer eens uitgevallen.....
10 maart Het is weer van niks, maar tegenwoordig zit er af en toe een dagje 'lekker' in, zoals gisteren, 16 graden. Dus even flink aangepakt in de tuin, want er stonden heel wat dode struiken, o.a. cistus, die niet zo lang leeft, maar ook een bezembrem.
Afgelopen weekend zijn we uitgeschakeld in de Finale Languedoc-Roussillon van de gemengde viertallen in de 'honneur' klasse; geen kwalificatie voor de nationale finale. Dat klinkt niet goed, maar het was wel zo dat monsieur Jacques Grain, een bekende goede speler uit Narbonne, er al in de 1ste ronde uitlag. Bovendien verloren we in deze finale 2x een set, speelden 3x gelijk gespeeld en wonnen er ook nog eentje vet. Dat kon een stuk slechter. Morgen beginnen we aan een volgende competitie: Open viertallen (vrije partnerkeuze qua geslacht). In de senioren competitie vorig jaar bleek dat minder makkelijk dan gemengde viertallen. Er zijn koppels van m.n. twee mannen, die beiden met kaarten in de hand geboren werden! We moeten naar Béziers, bekend terrein en lekker dichtbij. Dinsdag beginnen we met de Gemengde Senioren, in Agde. Vroeg opstaan: om 10 uur beginnen en Agde kan wel eens moeilijk bereikbaar zijn. 
22 februari Het is nog altijd kouder dan we graag zouden willen. Inmiddels begint er eindelijk iets van bloei in de mimosa van buurman Gilbert. En ook onze eigen amandelboom heeft een paar bloemen (en heel veel veelbelovende knoppen; nu maar hopen dat er geen nachtvorst meer komt!) 


Vandaag kreeg ik zowel de eerste amaryllis (zie korte verhalen) als een brief van de giro (zie ander kort verhaal). We blijven lachen!
16 februari We zijn weer terug van 2 dagen Nederland. Zie korte verhalen, als je er het fijne van wilt weten (Ingewikkeld). Het regent hier nu - maar niet hard genoeg voor de lekkagecontrole - en de lucht is weer lekker vochtig, wat mij betreft een hele verademing, want de vochtigheid was beneden de 30% en het was steeds behoorlijk koud. Wel zonnig. Ik hoop dat we nu gauw mimosa en amandelbloesem krijgen. In Spanje stonden de kersen al in bloei.
7 februari. Even wat techniek: we zijn al een tijdje telefonisch via Skype te bereiken, dwz gratis telefoneren via Internet als je tenminste een PC met ADSL/kabel hebt, een Skype account en een koptelefoon met microfoon, of wat luxer, een speciale USB Skype telefoon. Als je Skype versie 2 of hoger gebruikt krijg je ons ook nog te zien, want sinds kort hebben we ook een webcamera aangesloten. Je hoeft daar zelf geen camera voor te hebben, maar als je die wel hebt is dat wel zo leuk, want dan zien wij tenminste ook nog wat.  Behalve telefonie en video is er ook de mogelijkheid tot chatten.  Daarvoor heb je helemaal niks nodig, behalve het Skype programma. Je kunt zien of onze PC's aanstaanen we dus al dan niet bereikbaar zijn, aan de Skype status onderaan in het linkerpaneel. Als je meer details wilt weten moet je maar even mailen, dan helpen we verder.
4 februari Nog mooi weer, maar wel koud en wat wind. Toch begint het voorjaar zich te manifesteren in zwellende knoppen in de amandelboom en een krokus of iris her en der.
Daisy loopt eindelijk weer zonder trui. Haar schouder is nu goed genezen, maar we blijven alert. Vandaag zag ik weer een minuscuul plekje op haar buik en dan begin we ons direct zorgen te maken. Ze is erg speels, de laatste tijd: lekker achterna gezeten worden of met een lange veter spelen horen tot de favoriete spelletjes. Voor de rest van de dag is de voorverwarmde mand erg in trek. 
Ko heeft weer het dak gesealed: nu wachten op de volgende regen ...

31 januari Deze foto heeft natuurlijk niets met ons leven in Frankrijk te maken, maar ik vind hem erg leuk: dochter Tinka in actie.
Vandaag weer eens een dagje voorjaar; zon en iets als 17 graden. Even alle deuren en ramen open om eens flink te luchten. Het is lastig om de vochtigheidsgraad in de kamer op peil te houden, dus gebruiken we een luchtbevochtiger, droogt de was af en toe 
in de kamer en hangen we eventueel natte lappen over de kleine kacheltjes. Desondanks is de luchtvochtigheid zelden meer dan 40%. En dat is raar gezien de enorme hoeveelheid water die er de laatste dagen gevallen is. De Vernazobre was gisteren een woeste rivier en in Béziers werd het verkeer door een brug die was afgesloten t.g.v. wateroverlast. Kennelijk een probleem hier, want dat hebben we inmiddels al een aantal keren meegemaakt.
Ook de lekkage boven de keuken is nog niet voorbij en dat betekent dat Ko wéér het dak op moet om te proberen het dak definitief te sealen.  
28-1-06

 
V
E
R
R
A
S
S
I
N
 G

  ! 

Vannacht sneeuwde het heftig. Het blijft niet liggen natuurlijk, maar wel bijzonder. Op foto 3 kun je de ook heftige dooi zien.
22 januari De eerste wedstrijd uit de competitie zit erop. Gisteren speelden we vlak bij Perpignan met Mike en Mary gemengde viertallen, maar nu in de honneur klasse, een niveau hoger dan vorig jaar. Er waren toch weer heel veel bekenden! Het was een lange, vermoeiende wedstrijd, 48 spellen in 6 rondes en waren pas tegen elf uur 's avonds thuis.
We eindigden op de 4e plaats, ondanks een forse misser van Erna en nog een van Ko. Missers, mits gedoubleerd, zijn in een viertallen wedstrijd relatief duur. -1100 of -800, dat kost vele impen = international match points. Maar we zijn zeker niet ontevreden. Volgende keer in Narbonne, lekker dicht bij huis.
Het is trouwens mooi weer, vrij fris, maar de lucht is blauw. 
19 januari Vandaag is zo'n dag waarop iedereen wel in Zuid Frankrijk zou willen wonen: om 12 uur wees de thermometer al 20 graden aan!!! De lucht is blauw, maar er is wel wat wind, verrassend genoeg geen koude tramontane. De eerste bollen bloeien, dus op de planten-site komt e.e.a. ook weer tot leven. Twee hommels gezien!

We zijn op 15 januari weer in de auto gestapt, moe als we waren van de drukte in Leiden en omstreken. Er was opvallend weinig verkeer en mooi rustig weer om te rijden. In de Ardennen was er wat mist en evenals op het stukje bij Dijon. In combinatie met de berijpte bomen een mooi gezicht. 
Meestal amuseren we ons onderweg met het turven van de departementen via de nummerborden van (vracht)auto's. Hérault - waar wij wonen - is 34. Ondanks het feit dat er weinig verkeer was zagen we er meer dan op weg naar Nederland. Ook 79 grote roofvogels langs de weg gezien, vnl buizerds + nog 2 dode exemplaren
Bij Montpellier begon het zachtjes te regenenen dat was niet het welkom dat we ons hadden voorgesteld. In huis had buurman Willem de verwarming aangezet, zodat het daar in elk geval behaaglijk was. 
Aan het eind van het jaar hebben we een recreatie huisje op de Veluwe, in de buurt van Voorthuizen, gekocht, samen met Hieke en Rob. Een heel gedoe om in 5 weken iets te zoeken, contract af te sluiten, financiering regelen, verhuizing en meer van dat administratieve geneuzel. 

Meer foto's hier

Wie nog wat van 2005 wil zien kan hier terecht:  Jaaroverzicht 2005