Zuid-Afrika 2005

Nagekeken februari 2021, geen fouten gevonden
Bij het opruimen van ons 'kantoor' - eind 2011 - vond Ko een CD met foto's van een reis die we in 2005 maakten naar Zuid-Afrika. Dat was aanleiding om de wat summier uitgevallen pagina wat uit te breiden.

Het was niet onze meest geslaagde reis ooit, zodat we er geen apart boek van hebben gemaakt, dus ik moest wat zoeken naar het verhaal; het was gewoon een stuk in een familie-album. De laatste jaren maken we meestal van elke reis een websiteachtig verhaal en met een beetje goede wil kan dat nu alsnog. Kijken wat ik nog weet, met behulp van foto's van de CD en fotoboek.
Omdat de reis naar Sri Lanka niet kon doorgaan als gevolg van de tsunami op 2e kerstdag 2004 en we toch graag in ongeveer dezelfde periode weg wilden, was er maar weinig tijd om een andere vakantie voor te bereiden. Aan het reisbureau (www.outsight.nl) heeft het niet gelegen, want die hadden in 2 dagen tijd alle voorbereidingen gedaan en alles klopte wonderwel. 

Met alleen maar een elektronisch vliegticket op zak vertrokken we op Nieuwjaarsavond. Via Frankfurt - een boterham met kaas onderweg!  - naar Johannesburg, waar we de volgende ochtend door Lazarus (van het reisbureau) werden opgewacht. Bij de autoverhuurder zouden we de beloofde envelop met vouchers voor hotels en een uitgebreide routebeschrijving krijgen. Maar eerst logeerden we 2 nachten in Randburg, een buitenwijk van Johannesburg.

Dag 1 hebben we doorgebracht met wat boodschappen, zoals malariapillen (maar daar zijn we na een paar dagen mee opgehouden) en de ochtend van de 2e met het ophalen van de auto. 

Te voet zijn we naar waar we hadden gehoord dat het autoverhuurbedrijf zou zijn, vertrokken. Na een paar kilometer langs 'Hendrik Verwoerd'  werd het wel duidelijk dat we niet goed zaten, er verschenen blaren op mijn (Erna's) in slippertjes gehulde voeten en mijn wintervelletje, ineens in de tropenzon, begon al een tikkeltje te  verbranden. Met een busje - alleen zwarte mensen aan boord en zoiets doe je niet, veel te gevaarlijk  hoorden we later, ik zou niet weten waarom - lieten we ons naar de andere kant van de hele lange weg rijden, maar moesten daarna toch nog een heel eind lopen. We vonden eerst een heel mooie, maar ook heel dooie kat, die we zijn gaan aangeven bij een dierenkliniek waar we langs kwamen en tenslotte vonden we het autoverhuurbedrijf. Daar kregen we onze auto plus papieren en gingen 's middags maar gelijk naar de Botanische tuin. Dat was een enorm eind rijden, want Johannesburg is erg groot. Denk maar aan zoiets als Los Angeles. 
De botanische tuin van Witwatersrand is fantastisch. Zoals we al vaker gezien hadden worden dat soort tuinen erg goed verzorgd; er lopen dan ook een heleboel tuinlieden rond. 

Voldoende vogels, schildpadden en rust om een leuke middag te hebben.

 
een skilpaai ...

... en gezien de multiculti-samenleving alle voorschriften natuurlijk in 3 talen.
We kochten aan het eind van de middag wat te eten in een winkelcentrum in de buurt, Chinees o.i.d. en een bakje met gesneden mango of ananas, lekker, en de volgende dag gingen we op weg ...

Doel was het Krugerpark en de reis naar ons logeeradres was bijna 500 km. Onderweg moesten we een paar keer tol betalen, er was weinig vrachtverkeer en er waren ook bijna geen wat je in Frankrijk 'aires' zou noemen. Plekken langs de weg waar je even je benen kunt strekken, soms met koffie en/of toiletten. Waarschijnlijk te gevaarlijk, want op dit stuk hing er wel eens een waarschuwing boven de weg: 'High crime area. Don't stop, keep your car locked'.  We hebben trouwens nergens last gehad, maar zijn later één keer in een stad geweest waar de atmosfeer niet plezierig was. 

 
We zorgden er dus vooral op te schieten, maar we reden ook even een stadje in om te lunchen. Zo'n lekker plekje in een warm land met veel uitzicht en kippen onder je parasol!

 

 

 

Er waren mooie plekjes om te gaan bekijken onderweg, zoals Blijde River Canyon en Bourke's Luck Potholes. Een fascinerend gebied. Jammer, dat we weinig tijd hadden en het regende ook een beetje.

  

Hier kregen we een bui over ons heen en zit Ko te schuilen. 

 

 

 

Jammer, dat we zo snel weer dóór moesten; het was een heel spannende omgeving. Maar we wilden wel graag voor donker op onze volgende bestemming zijn:

Lodge de Ruimte bij Hoedspruit!
(vlak bij het vliegveld)

 

We waren ondergebracht in Lodge 'De Ruimte', een verrukkelijk plekje. Zoals gebruikelijk een comfortabel eigen huisje; receptie, restaurant en bar in de openlucht (nou ja, wel een dak).

De beheerder was dol op dieren: hij had een stel volwassen wrattenzwijnen en ook kleintjes. De grote beesten gingen, net als in de film van Jamie Uys, met hun kont eerst, achteruit schuivend, slapen onder de bar. De kleintjes sliepen bij de baas in bed.  

 
Wrattenzwijnen zijn reuzeleuk. Als ze rennen, en meestal zie je ze rennen, steken ze hun staarten recht de lucht in. Vooral heel grappig als je ouders met kleintjes ziet. Verder eten ze op hun knieën, ook aandoenlijk. Het varken op de foto was hartstikke tam. Zat je 's avonds te eten dan lag er ineens een varkenskop met smekende ogen op je knieën. Dat is nog eens wat anders dan een poes, zoals op het moment dat ik dit opschrijf, op schoot!
Er hoorde een privé wildparkje bij dit verblijf waar de volgende morgen zijn gaan wandelen. 

Afgezien van wat zebra's en herten was daar niet zo veel te zien. 

's Middags geluncht in het winkelcentrum van Hoedspruit, kaarten schrijven, winkels kijken en wat lezen.

Daarna naar het vrij toegankelijke wildpark bij het Air Force Camp. Ook niet heel veel te zien, maar het was wel lekker weer. 

Het babyvarkentje sabbelt graag en heel hard aan je vingers: tijd voor een fles!

Ik was als klein kind al dol op planten en dieren. Mijn vroegste herinneringen zijn: 'leeuwenbekjes' (zo werden torenia's genoemd in Indië, waar ik mijn eerste jaren doorbracht) en de zilver- of goudkleurige poppen van een of andere vlinder op een oleander (veel later in een vlindertuin op Java geverifieerd, maar helaas niet gezien en geen foto beschikbaar). Ik had al jong gehoord van het Krugerpark en in mijn prilste jaren droomde ik al van een giraf zien in Afrika.

Natuurlijk heeft iedereen wel van dit wereldberoemde park gehoord en denkt dan direct aan giraffen en olifanten. 

En hier is ie dan: een giraf in het Krugerpark. 
We vertrokken in alle vroegte - 5 uur, wij! - naar het Krugerpark. We zagen er wat francolins, patrijsachtige vogels (zie je in de vroege morgen) en een jakhals, impala's, zebra's en een paar nyala's (erg mooi, later foto's), maar het was dicht begroeid en groen, het was erg warm en veel dieren lieten zich niet zien. Het viel eigenlijk een beetje tegen. We hadden een gewone auto (laag) en we hadden geen 'guide', (van die jongens die alles zien) bij ons. Maar ineens staken er een paar olifanten de weg over en zagen we die giraf en toen: een flinke kudde olifanten, een stuk of 60, bij een 'dam' (dat is een plas water). We bleven op gepaste afstand, 25 meter, met draaiende motor, ademloos kijken.

We lunchten op een picknickplek met apen en vogeltjes (lekker met lycheesap) en zagen nog wat steenbokken, een grondneushoornvogel en dwarf mongooses/mongeese ...

Dat was het Krugerpark. Groot en beroemd, maar we waren er misschien niet op de juiste tijd en zonder gids die meestal van zijn collega's hoort wat er wáár te zien is. Er was veel minder te zien dan we verwacht hadden. Verwend als we zijn met Ngorongoro en Serengeti viel het een klein beetje tegen,  al genieten we allebei elke keer weer van olifanten kijken!
We verlieten het Krugerpark aan de zuidkant om naar de volgende logeerplek te gaan: Gecko Lodge in Hazyview.
Het interieur van de lodge was smaakvol, met van die kleine Wereldmuseum/R'dam maskertjes aan de muur in de eetzaal. Lekker eten ook.
Op de kamer een ludiek bed, maar het was er wel erg warm en benauwd. 

Buiten hadden ze een heg van sanseveria met Ophiopogon japonicum, mooie combinatie!


En toen ging de camera kapot; in een winkelcentrum andere camera gekocht om een halve dag later te ontdekken, dat er nog zo'n klein automaatje (nog zo een met een filmrolletje) in de fototas zat. 

 
Winkelcentrum in Hazyview. Het ziet er nogal Mexicaans uit, maar het zijn de felle kleuren en patronen van de Zulu's. 
Dan op weg naar SWAZILAND!

Swaziland is een klein, autonoom staatje, geheel omgeven door Zuid-Afrika. De koning heeft heel veel vrouwen en krijgt er elk jaar een nieuwe bij van zijn volk! Hij mag zelf kiezen uit de lichting huwbare meisjes van het betreffende jaar ...
De route voerde in via Nelspruit en daar besloten we via Barberton te rijden. Dat was, op de kaart te zien, véél korter dan aangegeven in de route-beschrijving. Na 30 km kwamen we er achter waarom we de langere route hadden moeten nemen: de weg was buitengewoon slecht: allemaal rots en stenen.  Geen blote kip te zien! Het was niet erg ver, maar als je niet sneller dan 20 km per uur kunt rijden schiet je niet erg hard op. Je moet ook maar blijven hopen, dat je geen pech krijgt. Gelukkig was er nog zo'n stel idiote toeristen, die dezelfde fout hadden gemaakt, zodat we in een soort konvooi reden. Ko heeft het er nog wel eens over (2011). Het was trouwens wel erg mooi.
In de onooglijk kleine grenspost Bulembu (kan het nóg Afrikaanser klinken) moesten natuurlijk weer allerlei formaliteiten gedaan worden: immigratie, douane, verzekeringen, geld wisselen en meer van die tijdrovende dingen. 

 Via de hoofdstad Mbabane en de MR103 (MR - Mud Road ?) reden uiteindelijk we naar het Mlilwane Wildlife Sanctuary. 

Daar zouden we twee dagen blijven, met dus ruim de tijd om rond te kijken. De lodge lag midden in het park, aan een meertje met waterbloemen, vogels en krokodillen. 

De entree belooft veel goed! Links de receptioniste.

Het leuke van de lodge was, dat er overal dieren rondliepen, die voor niets of niemand bang waren, varkentjes, nyala's, impala's, struisvogels ... Hieronder: van internet gepikte foto van een nyala.
We werden ondergebracht in 'authentieke' Afrikaanse hutten. Je moest je zo ongeveer dubbelvouwen om naar binnen te kunnen.

Het binnenwerk was net met carboleum behandeld en dat stonk dus. Geen ramen, dus luchten was er niet bij en er was geen kast of plank om je spullen op te leggen, maar de badkamer was voortreffelijk. Vanuit het badkamerraam kon je naar de nyala's kijken. Ook liepen er varkentjes en antilopen zo voor de deur. Evenzogoed zijn deze als de 'kuthutten' de geschiedenis ingegaan. 
We hadden hier echt een baaldag, met regen en darmklachten en zo!
Vanuit de eetzaal had je uitzicht op een plas met talloze vogels, leuk, maar moeilijk te fotograferen. Het eten was niet geweldig.

In de buurt waren trouwens wel aardige winkeltjes, waar we een mooi overtrek voor een kussen kochten. Kleurt prima bij onze bank. 

Nyala's op de foto rechtsboven. De foto is niet in dit park gemaakt, maar anders weet niemand waar ik het over heb. Prachtige beesten, die ik nergens anders gezien heb en we zijn toch vaak in Afrika geweest. Een blesbok, rechtsonder, hebben we vaker gezien, maar slechts één keer zo dichtbij.
 

Het regende af en toe een beetje. Af en toe een beetje veel zelfs.

Uiteindelijk bedachten we dat we ook zonder Swaziland wel gelukkig konden blijven of worden. 
Eenmaal terug in Zuid-Afrika zetten we koers naar een lodge in de buurt van het Mkhuze Game Reserve, tegenover het Zululand Rhino Reserve. 
 

Daar troffen we beter: een mooi, comfortabel en rustig hotel, lekker eten en leuke mogelijkheden om erop uit te trekken. Bovendien : we kwamen aan op 11 januari, en dus een goede plek om je 20-jarig huwelijksfeest te vieren en ook natuurlijk Erna's verjaardag. 

 

 

Het beestje hieronder is een slender mongoose.

Hier maakten we een avondsafari in Mkhuze Park en kwamen we een groepje van 5 neushoorns tegen. Een ontmoeting met een neushoorn is best bijzonder, 5 is bizar. 

Linksonder een mooie foto van een neushoorn (niet van ons), rechts zoals je ze dan in het echt te zien krijgt!. Grote opwinding: een heus stekelvarken (nachtdier) van bijna een meter hoog. Nooit eerder gezien en daarná ook nooit meer! 
Omdat het al donker was, maar wel heel bijzonder, hebben we maar een foto van een stekelvarken 'geleend'.
Onze volgend verblijf werd Emdoneni Lodge in Hluhluwe (chlu-chlu-we) waar ze o.a. met een tamme caracal hadden bij wijze van huiskat. Leuk om zo'n beest eens van heel dichtbij mee te maken.

Ik herinner me, dat we hier heerlijk geluncht hebben met een salade met kleine tomaatjes en een zalige dressing. Die bleek in zakjes te koop te zijn en heette in de winkels 'French Dressing'. 

Begin dit jaar (2011) heb ik het opnieuw gekocht in Kaapstad. We waren trouwens de enige gasten: lekker rustig wel ...

Ze hadden ook hun eigen cheeta's en waren bezig met het opzetten van fokprogramma's.

 

Vervolgens ging het richting Durban, waar we uiteindelijk in de badplaats Umhlanga Rocks belandden. Dat was een plek van niks, het strand was onbereikbaar en het regende. In arren moede hebben we een hele dag in een winkelcentrum, hartstikke mooi en vol reliwinkels, doorgebracht. Ook konden we nog net de laatste kaartjes kopen voor de theatershow African Footprint.
Het theater/casino was in een pretcentrum, Sibaya. De voorstelling was een dans- en zangshow, die ook een hele tijd in Europa op tournee is geweest. De songs waren niet geweldig, maar de dansers en de slagwerkers waren fantastisch.

Na dit werelds vermaak was het tijd om weer het binnenland in te rijden, naar de Drakensbergen. Eerst naar Winterton, een weinig inspirerend dorp, waar we in Rose Cottage verbleven (de tweede avond en ochtend bleken we buitengewoon luidruchtige buren te hebben). We zijn er een paar keer het kleine, maar aardige Spioenkop Wildpark geweest.. Entreegeld ongeveer 1,25 euro. 15 jaar geleden kostte een beetje wildpark in Tanzania al 50 dollar per dag! Landschappelijk lekker Afrikaans. 
We zijn de nodige keren in Afrika geweest, maar nergens hebben we zebra's van zó dichtbij gezien. Meestal zie je ze alleen maar weglopen. 

En nu kan iedereen ook zien wat het 'zwarte gat' nu eigenlijk is. Linksonder nog een foto van Spioenkop. Het landschap was er Afrikaanser dan elders in Zuid- Afrika.

Hier zaten we in de buurt van de Drakensbergen en ondernamen een tocht in die richting, maar het was mistig en nat. 

Lelies langs de weg, hieronder

Ik heb me altijd afgevraagd hoe het mogelijk is, dat, als je zo armoedig woont, ver weg van alles, je zo'n stralend witte was aan de lijn kunt hebben!
Hierboven rechts het landschap van de Drakensbergen. We hebben er een aardige wandeling gemaakt; tussen het gras bloeide Oxalis depressa, een enorme woekeraar. Veel oxalissoorten (klaverzuring, ik heb er een zwak voor!) komen uit Zuid-Afrika.

We moesten natuurlijk regelmatig ergens lunchen of zo. Hier, na die wandeling, werden we bediend door een meisje dat ongelofelijk veel op Julia Roberts leek!

 
We overnachtten hierna nog één keer, en wel in Bethlehem, waar voor ons wél plaats was: in het comfortabele  Breadhouse Bed & Breakfast. We hebben er in een pub verrukkelijk gegeten. Een biefstuk om U tegen te zeggen en in room gesmoorde pumpkin, mmm! Een maaltijd die je je leven niet meer vergeet. Ik ben later nog eindeloos op zoek geweest naar de pumpkin, naar zaad van de pumpkin, maar helaas ... nooit gevonden!
Onze laatste dag. Een lange rit door een prachtig landschap. 's Morgens koffie ergens. Wat een uitzicht!
Via een route door grasland (met hier en daar treurwilgen, notabene) reden we weer naar  Johannesburg en bezochten in de buurt nog even een lokaal park met mooie vergezichten over de omgeving. De dieren waren ver weg, maar het was leuk om nog even te doen, al dreigde er onweer. We zaten er op zowat op 2000 meter hoogte. 


Zo'n parelkip - Helmeted guineafowl - zie je vaak en bijna altijd met z'n tweeën. Ze hebben er een handje van om stom voor je auto uit te rennen.

Mooi, zilver blad aan een (nu even?) onbekende struik.

De terugreis gaf geen problemen en we moeten toegeven dat, hoe oncomfortabel vliegen ook kan zijn, we zeker op de terugreis niet te klagen hadden over beenruimte. Op de heenreis kregen we trouwens als snack een bruine boterham met kaas! Wat een geweldig idee van Lufthansa! 
Wat was het koud, toen we op Schiphol aankwamen ... 
Met behulp van foto's en fotoboek kwamen er nog veel herinneringen boven! (Frankrijk, december 2011)
Zuid-Afrika januari 2005