| Kenya 2025 NCHI YA
KUPENDEZA
Uit 'Jambo, jambo bwana', het bekende toeristenliedje, waarover later
in dit verhaal.
|
| Dit was weer eens een heel ander soort vakantie.
Voor het grootste gedeelte doorgebracht met nietsdoen. Zoals op
bijgaande foto: onze kamer, sitini oftewel nr 60, lag op de
eerste verdieping, balkon met zicht op de plas en daar viel
meestal van alles te bekijken.
'Op safari gaan' houdt meestal in dat je naar een of ander
Afrikaans land reist, op het vliegveld van dat land wordt opgepikt
door een gids en met hem samen, met z'n vieren of met een groep
van lodge naar lodge reist, telkens voor meestal 2 dagen. Vanuit
die lodge doe je 's morgens en in de late middag een trip door het
wildpark waar je dan zit.
Een lodge is een soort kruising tussen een hotel en Center
Parcs; vaak huisjes, maar dan met volledige verzorging. Er is
altijd een hoofdgebouw, waar de maaltijden plaatsvinden en je
logeert in een van die huisjes en dat bestaat dan uit een
slaapkamer, een badkamer en een zitje. Deze keer was
de lodge een gebouw met twee vleugels van twee lagen, aan
beide kanten van de eetruimte. Wij zaten boven, met mogelijkerwijs
het beste zicht dat je kon hebben: een flinke plas water, het
uitgestrekte Afrikaanse landschap en aan onze linkerkant een boom
die druk door vogels werd gebruikt.
|
|
|
| 19 november. We
werden iets aan de late kant opgehaald door de taxi, allerlei
verkeerstoestanden bij Schiphol, maar de assistentie/rolstoel werkte
goed en binnen de kortste keren zaten we in de hal tussen de
kerstversiering. De Indiase mevrouw tussen de glitter leverde dit
leuke plaatje.
|
|
|
| De reis verliep zonder problemen, maar met
vrij onsmakelijke maaltijden. Dat de KLM daar niks beters mee kan
begrijp je niet. Geoefende reizigers als we zijn hadden we gelukkig
müslibollen bij ons. Bij Ryan Air moet je een gewenste maaltijd kopen,
OK, maar die is dan tenminste lekker.
|
|
Laat in de avond kwamen
we in Nairobi aan. KLM Care had gezorgd voor een helper met rolstoel;
die stond klaar bij de uitgang van het vliegtuig en reed ons naar
buiten. Daar stond een taxi klaar om ons naar
'Wildebeest Eco Lodge' te rijden. We bleven er een volle dag om bij te komen van
de reis. Kamer onder de maat, maar wel een leuke tuin. Het eten ook niet
veel soeps met taai, zenig vlees, aardig personeel en een gezellige kat
die graag geaaid werd. Een flink aantal kippen in de tuin, veel kuikens,
twee hanen. Die op de foto had de mooiste kam, de andere was de baas. Ze
zien er niet heel Afrikaans uit! Verder viel er niet veel te doen anders
dan door de tuin lopen en kijken! |
|
|
|
|
|
|
De boom hieronder had een heel bijzondere groeiwijze. Geen idee
wat voor boom en ik weet ook niet hoe ik zou moeten zoeken.
 |
|
|
|
| Een paar bezienswaardigheden: de oranje bloemen
hieronder zijn Cuphea micropetala; er
was een sunbird - soort kolibrie, foto internet - die er honing van kwam snoepen;
de gele is Trimezia martinicensis, de rode erboven w.s.
Kleinia fulgens. Mij geen van alle bekend, de gele hoort wel
zichtbaar bij de irissen. Via pl@ntnet. |
|
 |
|
|
|
|
|
|
| Het leukst was een kameleon die Ko in het
gras zag lopen. Links kun je allerlei kleine details aan het beestje
zien, maar die houding rechts, als een eekhoorntje, is nieuw voor me..
|
|
|
|
In de kamer was er geen stoel of zo om je
kleren op te leggen, de deur naar de douche liep uit de rails en daardoor was de muur
kapot.
Maar er was wel een gezellige tjitjak. Toen
ik klein was, in Indië, zaten die ook altijd in huis. Ze vangen de
eventuele insecten, nuttig dus. MAAR IK BEN DE HELE REIS NIET ÉÉN KEER
DOOR IETS GESTOKEN!!!! Geen enkele muggenbeet (muggen vinden mij te
gek), maar ook heel weinig vlinders gezien, alleen wat witjes. Eigenlijk
wel een beetje zorgelijk.*)
Een dagje konden we het er goed uithouden.
|
|
|
|
*) Later zou ik wel zien, dat een buffel, die een beetje verkoeling
in het water zocht, geplaagd werd door wolken w.s. vliegen.
|
| 21 november. Vandaag
met de trein naar Voi, 3 1/2 uur. Vanuit Wildebeest Eco om 13
uur met Charlie in een
taxi naar het station, een goed half uur rijden. Daar begon het gedoe. Ko
vertelt:
|
|
Op de parkeerplaats werden we direct aangehouden door ene Peter die zich
best over
onze bagage wilde ontfermen en onze reservering omzetten in een gedrukt
spoorkaartje. Hoewel, dat ging zomaar niet. Eerst als op een vliegveld een
security check op lichaam en bagage. Daarna moest alle bagage op vlonders
gezet worden en was het wachten op de twee hashhonden die aan alle bagage
moesten ruiken. Vervolgens weer alles door een bagage scanner. Jammer
genoeg konden we geen foto maken (camera in die bagage) en het zou ook niet
gemogen hebben. Je mag niemand in een uniform filmen! Toen begon de jacht op het printen van de treinkaartjes, waarvoor het
telefoonnummer nodig was van degene die de kaartjes betaald had. Bij het
reserveren via internet bleek het n.l. onmogelijk om die kaartjes te betalen:
creditcard kon niet, het moest via m-Pesa, een Keniaans betalingssysteem (variant op IDEAL) en daar hadden we geen beschikking
over. Ibrahim - van LUI-Tours - die begin dit jaar onze Tanzaniaanse reis
regelde schoot ons te hulp en had de treinreis geboekt en betaald.
Een reserveringsnummer was dus niet genoeg. Ik legde uit, dat Ibrahim uit
Tanzania de kaartjes had voor ons betaald, maar zijn telefoon nummer wist ik niet. Peter
was echter niet voor één gat te vangen en nam me mee naar de management balie,
schoof paspoort, reserveringsnummer en een bankbiljet naar binnen waarop
de juffrouw het telefoonnummer van Ibrahim in Tanzania uit haar computer opduikelde. Nu nog de
tickets printen. Voor de loketten en automaten stonden honderden mensen,
maar Peter drong voor bij het volgende loket (waar een rij van 20 stond)
en kreeg stante pede de kaartjes mee. Hij wees naar de menigte mensen die
voor de kaart-automaten stond, merkte op dat hij ons een hoop tijd had
bespaard (en dus een goede tip verwachtte) en nam ons mee naar de
wachtruimte.
|
|
|
Het hele controle en incheck traject had een half uur geduurd. Nog een kwartier
wachten - in een al armoedig wordende, maar heel ruime wachtkamer - tot het boarden zou beginnen. Instappen in rijtuig 3, weer
kaartcontrole en plek (stoel 9+10) zoeken. Om 15.00 vertrek: precies op
tijd. Aankomst: 18:48 in Voi: ook precies op tijd. De
beloofde chauffeur was er ook, half uurtje rijden, inchecken in
Ngutuni Lodge en een kwartier later zaten we aan tafel..
Eerst maar eens zoiets proberen, voor je gaat mopperen op het vervoer en de
OV-chipkaart in Nederland. |
|
|
Daar zitten we dan in de trein: helemaal vol. Tegenwoordig krijgen
Keniaanse kindertjes ook al vroeg een mobieltje.
|
|
|
|
In Voi werden we opgewacht en naar de plek gebracht waar we de komende
dagen zouden doorbrengen. Ngutuni Lodge was geen uitzondering op de
regel dat lodges meestal
aangename oorden zijn in een natuurpark (hier Tsavo-Oost), integendeel!
Hoofdgebouw met aan elke kant twee vleugels met de kamers: slaap- en
badkamer en balkon/terras. Wij zaten op de eerste verdieping (blauwe
cirkel) in nr 60 / sitini met fantastisch uitzicht op drinkplaats
en savanne.
|
|
|
Van harte aanbevolen
|
|
|
|
22 november zaterdag/jumamosi. Je
gaat vroeg naar bed in zo'n oord, 9u ... 1/2 10? Maar je wordt dan ook
vroeg wakker, als de vogels beginnen om een uur of 6. Wat doe je dan? Je
gaat lekker naar buiten kijken!
|
|
|
|
Dat vroege begin van de dag wil je niet missen! Daarna lekker ontbijten en
daarbij ben je meestal niet alleen. Het vogeltje is een glansspreeuw
en die bestaan in verschillende uitvoeringen. |
|
|
|
| Vanaf vandaag houden we ons vooral bezig met kijken,
veel foto's maken, afgewisseld met eten, wat lezen, wat kletsen met
deze en gene en een enkel tripje.
Op de eerste morgen werden we vereerd met bezoek van 8 giraffen.
Het wachten is als ze op hun special manier gaan drinken en vandaag
zitten we op de eerste rang! |
 |
|
|
|
In Ngutuni is geen winkeltje en ik was mijn nagelvijl vergeten ... Ook was
ik mijn doosje met snoepjes kwijt en het cadeautje dat ik had meegenomen
om aan het eind van ons verblijf achter te laten voor het kamermeisje: een
snoezig hangertje aan een fijn kettinkje. Verdorie!!! Maar wat blijkt: in
Ngutuni werkt alleen mannelijk personeel. Ongeveer 60 man; slapen op
het terrein in een soort barakken?, denk ik, 5 dagen werken, 2 dagen naar
huis en geen gedonder met vrouwen.
Afgezien van de fraaie giraffen elke dag een paar keer een groep
wrattenzwijnen die lekker in de modder gaan rollen, voor ons aan de
overkant van de plas. Als je een tijdje blijft leer je ze kennen: 2
groepen, elk met jongen, maar van één groep zijn ze - 6 - kleiner. Er zijn
talloze watervogels, waarvan ik de meeste niet ken. Veel maraboes m.n. .
Ik vind ze altijd een beetje zielig: ze zijn oerlelijk en eten aas en
vuilnis. Maar ze vliegen prachtig en daar hebben we vaak naar zitten
kijken. En luisteren. Later!
Kleine beesten en beestjes zijn ook altijd aanwezig en het bekijken
waard. Moeilijk te fotograferen: pigmy mongoose, een allesetend
roofdiertje, uiterlijk een beetje als een wezel. (Rechts foto
internet van Newquay Zoo in Cornwall UK)
Mongooses/mongeese?
altijd weer een grappig taalfenomeen - leven in groepen; je vindt ze meestal in de
buurt van vuilnis en vaak in een verlaten termietenhoop en er zijn
een aantal soorten. Deze waren heel klein, zoals de naam al doet
vermoeden, cm of 30 inclusief staart.
Kipling heeft een mooie verhaal
over een mangoest geschreven 'Rikketikketavi'. En bij het leren van Engels komt
deze
nogal eens langs: Een man die (net als Gerald Durell van de gezellige boeken) dieren vangt voor diertuinen -
lang geleden natuurlijk - moet berichten aan de directeur van een
dierentuin en weet niet of het meervoud van mongoose mongooses of mongeese
is. Dus schrijft hij: 'I have found you a mongoose and I can bring
another one with it'.
|
|
|
|
|
|
|
|
Hierboven een grondeekhoorntje en rechts een agame ♂. In Nigeria was
dezelfde soort ruim aanwezig. Die hebben een grappig gedrag: hard rennen,
stilstaan, een keer langzaam buigen met die oranje kop en daarna een keer
of wat snel en dan kijken of er iets te halen valt of zo. Ik heb ze
aandachtig bekeken in onze tuin daar en de wijfjes - grijsbruin - hun
eieren, zo groot als een mezeneitje, in een holletje in het gras zien
leggen.
|
In de eetzaal van het restaurant is ook van alles te zien. Het valt op hoe
ijverig het personeel is. Het is altijd zelfbediening trouwens, met veel
keuze, er is altijd Indiaas eten bij, want er waren veel mensen met een
duidelijk Indiase achtergrond. We waren blij te zien dat er zo veel
Kenianen waren, w.o. families met kinderen.
Toen we voor het
eerst in dit gebied waren zaten in de eetzaal uitsluitend rijke blanken,
hier waren we 'n keer de enige witten! Mooi zo.
Er was 'n keer een
heftige moslima met haar gezin. Zij helemaal in het zwart en gesluierd,
alleen ogen zichtbaar. Zij en het bijbehorend gezin aten met hun handen,
voor haar tamelijk lastig met die sluier.
|
|
I23
november. Zondag/jumapili Ik word heel vroeg wakker,
net licht, en zie een Europese ooievaar aan de overkant van het water. Gauw de kijker
erbij en wat zie ik? Die ooievaar natuurlijk, maar in het water een
ondersteboven kat!!! Daar mag ik Ko wel voor wakker maken!
|
|
|
|
Cheetahs zie je niet vaak.
Vandaag waren er twee en tegen de
achtergrond van de savanne zijn ze bijna onzichtbaar. Die tweede kon je niet fotograferen.
Later in de week zagen we ze nog een keer, goed gecamoufleerd, zoals op het clipje hiernaast te zien is.
Er kwamen
ook 5 waterbuffels langs.
Geen foto's, later komen ze nog een keer aan bod.
|
clipje
|
|
23 november. maandag/jumatatu Vandaag
gaan we 'op safari', d.w.z. een rit in een jeep maken in Tsavo. Ik wil
heel graag nog eens dassies zien. In Tanzania was ik ziek toen we in Ruaha
waren en dat was de enige plek waar Khalifa ze wist te vinden. Ze leven
vnl op 'kopjes', heuvels bedekt met gladde rotsen.
Rockhyrax/klipdas.
Vreemd genoeg verre familie van de olifant. Hyrax komen in 3 varianten:
rockhyrax, treehyrax en nog een ? Ze kunnen erg tam worden. Ik
herinner me van een bezoek ergens, Kilaguni of zo, daar kwamen ze op je
tafel of zelf op je schoot zitten. Geweldig vind ik ze en het was wat mij
betreft de moeite van de lange rit waard.
|
|
|
| Olifanten en klipdassen hebben een gemeenschappelijke
voorouder. De oude prent hiernaast hangt hier in de logeerkamer; het is iets dat me altijd gefascineerd heeft.
In Nigeria hadden vrienden van ons een boomklipdas als huisdier
en dat was een reuzegezellig beest. Die kon ongeveer tegen een muur
oplopen door zuignapjes aan zijn pootjes, kon deuren openmaken en
gebruikte de w.c. ook als toilet ... Stikjaloers was
ik!!! |
|
|
 |
Er wachtte ons die middag nog een verrassing. We zagen
een paar gerenuks. Een gerenuk is heel elegante antiloop, die zo nodig op zijn
achterpoten van een struik staat te eten. We hadden ze al heel lang
niet gezien, want ze zijn vrij zeldzaam. Kleiner dan ik me
herinnerde!
Ze worden ook 'giraffehalsgazellen' genoemd.
Het bronzen beeldje dat ik een tijdje terug in Namibië kocht is
een gerenuk. Grappig: hier in huis zowel de prent als het beeldje!
|
|
|
|
| Vandaag
was er iemand jarig. Aan het eind van het avondeten kwamen
plotseling koks en bedienend personeel zingend de eetzaal binnen. Ze
hadden een taart bij zich en zongen het toeristenliedje: Jambo,
jambo bwana. Habari gani, nzuri sana,
Wageni, wakaribishwa, Kenya
yetu, hakuna
matata
(Hallo, hallo meneer. Hoe is
het met je? Heel goed,
de gasten worden verwelkomd, in ons Kenia zijn er geen
problemen.)
Vervolgens een paar regels over dit en dat
waarin ook: 'Nchi ya kupendeza' (zie bovenaan) = een land om
dol op te zijn.
En zo is het maar net.
Heel leuk was dat de jarige job aan alle gasten een stukje van de
taart kwam brengen.
|
|
|
24 november dinsdag/jumanne. Het
accent van jumanne valt op de eerst n! Het accent valt n.l. altijd
op de voorlaatste lettergreep van een woord in het Swahili. In woordenboeken wordt dat
vaak aangegeven door een ' te zetten vóór de lettergreep waar de nadruk
op gaat vallen, b.v. achter'nalopen en in het Swahili, wat een geweldige,
speelse taal!, kan een n of een m een lettergreep zijn.
Een van de meest
gewone woorden bv is 'mtu = persoon. Swahilisprekers zijn hun tijd ver
vooruit, ze doen niet aan onderscheid tussen mannen, vrouwen, vrouwen die
eigenlijk mannen zijn of andersom of die het niet weten, lhbtqia van jewelste. Ik
maak maar een grapje hoor, maar er is geen verschil tussen hij, zij of het
bij de vervoeging van werkwoorden. anaweza = hij kan, zij kan of het (b.v..
kind) kan. 'M-tu dus met accent op m.
In het Swahili kunnen woorden worden voorzien van van alles aan de
voorkant waardoor de totale betekenis verandert. Ni-na-weza = ik kan;
a-ta-weza = hij/jij/het zal kunnen. Maar ook aan de achterkant kan er
toegevoegd worden (met daardoor een andere betekenis) waarbij het accent
verschuift: ka'nisa =
kerk, kani'sani = in de kerk. Het klinkt natuurlijk of het
allemaal heel makkelijk is, maar elke taal heeft een of ander moeilijk
gebied. In het Swahili zijn er 14 soorten zelfstandige naamwoorden, vgl Nederlands twee:
de- of het-woorden. Met alle gevolgen van dien.
 |
Aan het ontbijt een nieuwe vrucht geprobeerd. Die kwam
van de tomaatboom, vertelde men en ik vond hem erg lekker. Ik heb
een fruitboek en daar staat ie in: tomarillo.
Gekweekt in Nieuw Zeeland, Z.O. Azië, Brazilië en Kenia en
hoort tot de familie van de nachtschade. Daar schrik ik altijd een
beetje van, want in die familie bestaan heel giftige soorten, maar ook
aardappel en uiteraard tomaat. |
Olifanten zouden we waarschijnlijk niet zien, dacht men. Er was te
weinig groen, dus zaten ze in het bos ver weg. Maar we zaten een keer
te lezen of zo toen Ko zei 'Hé, kijk nou 's! ... 3 olifanten onder 'de' boom.
Op nog geen 10 meter, niet te geloven: je hoort ze niet aankomen! Drie
jonge mannetjes die niet meer bij de kudde mochten. Ze kwamen regelmatig
terug, in diverse samenstellingen, alleen, met z'n tweeën of alle drie.
Een met wat langere slagtanden, een met maar eentje en een met twee ongelijke.
Leuk hoor, als je lang en veel kunt kijken!
|
|
|
|
|
 |
Apen zijn altijd
leuk om naar te kijken, want ze doen van alles: rennen, drinken,
elkaar pesten, op mama's rug, aan mama's buik etc
De aarde in dat deel van Kenia is behoorlijk rood. Ik herinner
me, lang geleden, mijn allereerste dier in dat deel van Afrika: een
olifant en die was niet grijs maar rood. De wrattenzwijntje waren in
Namibië grijs, maar hier rood of zwart van de modder. Achter deze
drie zie je nog iets van de modderplek van de varkentjes, lekker
rollen, zwart eruit komen en rood opdrogen.
|
|
|
|
|
Het is niet een heel scherpe foto, maar wel gezellig, toch?
|
|
Hieronder: in de verte regent het en gewoon een impala bok.
|
|
|
|
Ik heb ook een paar keer in de tuin aan de andere kant van het gebouw gezeten.
Niet heel bijzonder, maar wel een prettige plek om wat te lezen of zo. Er
waren niet zo veel bloemen als in die tuin bij Wildebeest, maar wel deze
twee aantrekkelijke roze: links allamanda denk ik (ja, Allamanda
blanchetti, ze zijn meestal geel) en rechts bougainville. De
laatste, de lichtroze soort, doet het alleen in echte tropen en soms heeft
ie bruine bloemetjes, nog net iets mooier. Het roze gedeelte zijn de
kelkbladen.
|
|
|
Vogels zijn er uiteraard overal. We
hadden ze regelmatig op tafel bij het ontbijt of op ons balkon.
Glansspreeuwen, wevers - die met een zwarte kop en kapiteinwevers,
die crème en donker zijn en schuwer - en ons favoriete vogeltje, de
geelbuik buulbuul, in de wandeling Bobbie genoemd. (Ooit had ik er
eentje in een kooitje thuis. Die mocht gewoon rondvliegen en ging
altijd in bad als ik andijvie waste! Als iemand een sigaret rookte
kwam hij 'm afpakken! Fantastische huisgenoot en totaal tam)
Een
coucal hadden we al eens eerder gezien, in andere landen. Deze soort
niet: Phaesant coucal. Leuk geluid A. |
|
|
|
|
|
Hieronder Bobbie's. Die op de rechterfoto heeft een raar pootje. Het was
een van 3 jonge vogeltjes en zo tam als wat.
|
|
|
|
Hieronder een savanne-arend ( gewoon tawny
eagle, denk ik, maar hij was wel erg licht van kleur) en Ko's lieveling:
de secretarisvogel, in het veld gezien. Daaronder, niet
scherp, links een soort patrijs die beneden rondliep, en
malachiet ijsvogel in de boom voor ons balkon. |
|
|
|
 |
|
|
|
| Twee verschillende neushoornvogels, maar
het fijne weet ik er niet van ... |
|
|
| Heilige ibis, links, en Blackwinged
stilt rechts. Ik heb 3 soorten ibis gezien: 'hadada ibis'
in Wildebeest en hier ook een helemaal zwarte 'glossy ibis'.
Hadada's kunnen enorm tam worden en roepen altijd tijdens het
vliegen, net als ganzen. |
 |
 |
|
Nadat we op een van de eerste dagen 3
olifanten hadden gezien, die af en toe opnieuw langskwamen, soms
alleen, soms met z'n twee- of drieën, waren er een paar dagen geen
olifanten en toen ineens een hele kudde: 24, met 3 baby's. We hebben er
uitgebreid naar gekeken en ook gefilmd?, maar vergeten opnamen te
maken. Pas toen ze weer wegliepen en later nog eens toen het donker
was.
Slechts een paar foto's dus! De grote foto is het meest
zoals wij het zagen. Op de onderste loopt er een koereigertje mee!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Als er iets te zien valt gaan de mensen in de eetzaal
massaal naar het terras, en slaan meteen aan het fotograferen en
filmen!
k weet bijna zeker dat niemand die twee
schildpadden gezien heeft. Ze vielen niet op, maar de grootste
was zeker 35 cm! Leopardshell tortoises, denk ik. Ik heb mijn
boeken, in de veronderstelling dat Tanzania in januari ons laatste
bezoek aan Afrika zou zijn, aan Khalifa gegeven. Daar had ik nu een
beetje spijt van. Ik had wel twee uitklapkaarten van wat er op
gebied van wild en op gebied van vogels, het meest te zien is , maar
... als we nog een keer gaan - je weet maar nooit - koop ik
nieuwe.
|
|
|
| Vroeger maakte we altijd een foto van een
van ons in een bed ergens waar we overnachtten. Van op soms de
gekste plekken zoals in Gambia - in een nis op een baal stro - en
Zuid Amerika in een soort gevangenis. Hier in Ngutuni was het heel
comfortabel. Klamboe niet nodig en op alle stoffen onderdelen,
handdoeken etc, stond NGUTUNI. |
|
|
j
|
|
Omdat ik mijn nagelvijl vergeten ben en we Keniaans geld nodig hebben voor
de fooienpot mogen we met de vrachtwagen van de lodge mee naar Voi... De
foto's spreken voor zich.
|
|
|
|
We zijn vaak in zuidelijk Afrika geweest en ik, Erna, heb ook nog heel wat
jaren in Nigeria gewoond. Maar ik schrok van de enorme armoede die aan de
buitenkant van Voi zichtbaar was. Maar ... armoede of niet: een mobieltje
hoort erbij!
|
|
|
|
|
| Hoe dichter bij het stadje hoe beter het werd. De ...
ATM zorgde voor Keniaans geld en in de supermarkt was een nagelvijl
te koop + kauwgom voor de baas van de lodge.
Ik vroeg bij de kassa om zo veel mogelijk verschillende munten
van Keniaans geld, voor mijn schoonzoon in Australië. Een jong
meisje keek met open mond naar die witte mevrouw en vroeg of die
werkelijk helemaal naar Australië gingen. Zij vond munten ook leuk,
zei ze (in het Engels trouwens, want Swahili is meer een
communicatietaal dan de gebruikelijke voertaal), waarop ik haar een
paar kleine euromuntjes gaf. Ze begon helemaal te stralen en zei:
'O, thank you madam. I will not forget you all my life'! 12 was ze. |
|
|
| Inmiddels ben ik de datum en zo kwijt. Beetje jammer,
want: donderdag = Alhamisi en vrijdag Ijumaa, met in
Alhamisi een leuke klank die niet in het Nederlands voorkomt, de
aangeblazen h, een soort heel lichte g achter in je keel. Ik ken er
maar n 'paar andere woorden mee: ghali duur, lugha taal.
Twee a's in Ijumaa,
met het accent op de eerste. De rest is gewoon dag1, dag 2 etc. |
|
 |
Daar zijn dan de buffels die komen drinken. Eerder
waren er maar vijf. Ooit zagen we, toevallig in een andere lodge bij
Voi, een
kudde van meer dan 100. maar we zijn geen van beiden van de
buffels.
Zebra's hebben we ook een paar keer gezien, net als impala's en
zo. Ik zag twee keer een waterbuck, de eerste keer een ♂ ,
de tweede keer met een wijfje erbij. Geen goede foto's. |
|
|
|
De cheetah kwam nog een tweede keer langs. Deze keer werd zij of hij
weggejaagd door blaffende jakhalzen, blackbacked jackal.
|
|
|
|
Genieten op het balkon. Van: gewoon kijken, naar b.v. een olifant die zich
lekker staat te schurken aan de boom. Of van de vogeltjes die soms zo tam
zijn dat ze op je knie komen zitten. Of van de maraboe's. Ja, de maraboes
...
|
|
|
|
|
|
Ai, wat zijn ze lelijk! die maraboes. De arme zielen met hun
weerzinwekkende keelzakken eten aas en vuilnis. Ze hebben ook zo'n rare
manier van zitten. Maar wat kunnen ze prachtig vliegen. Als ze aankomen
zweven ze eerst een rondje of wat en dan gaat het landingsapparaat
uit ... Je kunt er naar blijven kijken!
Er zaten 's avonds vrijwel altijd een massa bij het water. Een keer
telden we er 17, een keer 84 en weer een andere dag waren er bijna geen. Rond een uur
of 6 's avonds gaan ze weg - ze gingen vaak op de nok van het gebouw
zitten - en daar hebben we vaak naar zitten kijken en vooral luisteren.
Want ze komen luid zoevend langs, maar helaas is dat niet goed te horen op
het filmpje dat Ko ervan maakte.
|
|
|
|
|
 |
Kayla was hier met haar moeder en moeder had dingen te
doen. De eerste dag was er een ander meisje van haar leeftijd en
trokken ze met elkaar op. De tweede dag verveelde ze zich kennelijk
dood en ging overal een praatje maken. Van mij wilde ze weten hoe ik
aan die lange, rechte, witte haren kwam.
Afrikaanse vrouwen krijgen niet makkelijk lang haar. Hun haar is
trouwens meestal helemaal niet makkelijk. Daar wordt van alles op
verzonnen. In Nigeria maakte ik al meteen kennis met de vele vormen
van tegen de scalp invlechten, in allerlei patronen. Meestal duurt dat invlechten een
uur of twee en is een onderdeel van sociaal contact.
Nu zag ik veel vrouwen met 'extensions', in allerlei kleuren,
soms heel bont en vaak wel tot hun middel. Kayla was er al vroeg bij
met haar paarse extensions.
|
|
|
|
1 december. Begin van een
nieuwe maand en de wevervogeltjes vonden het tijd om iets nieuws te
beginnen: ze gaan een nest bouwen. Aan alle kanten in de boom tegenover
ons gaan ze van start.
Sommige zijn geoefend bouwer, andere wat minder en er zijn ook regelrechte
klunzen bij. Bovendien, ze jatten elkaars bouwmateriaal!
Na een paar
uurtjes houden ze het, als echte bouwvakkers, voor gezien, maar de volgende dag gaan sommige weer
verder.
Het zijn de mannetjes die het nest bouwen. De vrouwtjes inspecteren het bouwwerk en als het niet goed genoeg is, halen ze het uit elkaar.
Het levert veel kijkplezier op! Volgende keer een statief meenemen...
Helaas moeten wij dan 's middags weg!
|
 |
|
|
|
En op de laatste avond...
|
|
|
Naar bovenkant